اوحدی:زهی! حسن ترا گل خاک کویی نسیم عنبر از زلف تو بویی
❈۱❈
زهی! حسن ترا گل خاک کویی
نسیم عنبر از زلف تو بویی
رخت بر سوسن و گل طعنه‌ها زد
که بود این ده زبانی، آن دو رویی
❈۲❈
نیامد در خم چوگان خوبی
به از سیب زنخدان تو گویی
سر زلفت ز بهر غارت دل
پریشانست هر تاری به سویی
❈۳❈
شدی جویای بالای تو گر سرو
توانستی که بگذشتی ز جویی
ز زلفت حلقه‌ای جستم، ندادی
چه سختی می‌کنی با من به مویی؟
❈۴❈
دل سخت تو چون دید اوحدی گفت:
بدین سنگم بباید زد سبویی
کامنت ها