گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

پروین اعتصامی:براهی در، سلیمان دید موری که با پای ملخ میکرد زوری

❈۱❈

براهی در، سلیمان دید موری که با پای ملخ میکرد زوری

بزحمت، خویش را هر سو کشیدی وزان بار گران، هر دم خمیدی

❈۲❈

ز هر گردی، برون افتادی از راه ز هر بادی، پریدی چون پر کاه

چنان در کار خود، یکرنگ و یکدل که کارآگاه، اندر کار مشکل

❈۳❈

چنان بگرفته راه سعی در پیش که فارغ گشته از هر کس، جز از خویش

نه‌اش پروای از پای اوفتادن نه‌اش سودای کار از دست دادن

❈۴❈

بتندی گفت کای مسکین نادان چرائی فارغ از ملک سلیمان

مرا در بارگاه عدل، خوانهاست بهر خوان سعادت، میهمانهاست

❈۵❈

بیا زین ره، بقصر پادشاهی بخور در سفرهٔ ما، هر چه خواهی

به خار جهل، پای خویش مخراش براه نیکبختان، آشنا باش

❈۶❈

ز ما، هم عشرت آموز و هم آرام چو ما، هم صبح خوشدل باش و هم شام

چرا باید چنین خونابه خوردن تمام عمر خود را بار بردن

❈۷❈

رهست اینجا و مردم رهگذارند مبادا بر سرت پائی گذارند

مکش بیهوده این بار گران را میازار از برای جسم، جان را

❈۸❈

بگفت از سور، کمتر گوی با مور که موران را، قناعت خوشتر از سور

چو اندر لانهٔ خود پادشاهند نوال پادشاهان را نخواهند

❈۹❈

برو جائیکه جای چاره‌سازیست که ما را از سلیمان، بی نیازیست

نیفتد با کسی ما را سر و کار که خود، هم توشه داریم و هم انبار

❈۱۰❈

بجای گرم خود، هستیم ایمن ز سرمای دی و تاراج بهمن

چو ما، خود خادم خویشیم و مخدوم بحکم کس نمیگردیم محکوم

❈۱۱❈

مرا امید راحتهاست زین رنج من این پای ملخ ندهم بصد گنج

مرا یک دانهٔ پوسیده خوشتر ز دیهیم و خراج هفت کشور

❈۱۲❈

گرت همواره باید کامکاری ز مور آموز رسم بردباری

مرو راهی که پایت را ببندند مکن کاری که هشیاران بخندند

❈۱۳❈

گه تدبیر، عاقل باش و بینا ره امروز را مسپار فردا

بکوش اندر بهار زندگانی که شد پیرایهٔ پیری، جوانی

❈۱۴❈

حساب خود، نه کم گیر و نه افزون منه پای از گلیم خویش بیرون

اگر زین شهد، کوته‌داری انگشت نکوبد هیچ دستی بر سرت مشت

❈۱۵❈

چه در کار و چه در کار آزمودن نباید جز بخود، محتاج بودن

هر آن موری که زیر پای زوریست سلیمانیست، کاندر شکل موریست

صوت

فایل صوتی دیوان اشعار شمارهٔ ۸۱ - سعی و عمل

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

ناجی

2013-01-31T01:38:17

در باب قناعت و شکر و زهد انوری ابیوردی که عمری را با طمع گذرانده بود در دوره ی دوم زندگی و در زمان توبه از حرص و طمع سابق که باعث سرایش مدائح بسیار شده بود و قبل از اینکه شعر را برای همیشه ترک کند اشعار بسیاری در زمینه ی قناعت و کم حرصی و زهد و تقوا و شکر ایزد یکتا گفته است. از این حیث انوری جزو پر حجم ترین شاعران قناعت گوست. دکتر شفیعی کدکنی چون به دو دوره ی زندگی انوری توجه نداشته اند انوری را دارای ثنویت روحی می خواند در حالیکه اینگونه نیست. نکته ی دیگر اینکه پروین که قطعه سرای مشهوری است بیش از هر شاعر دیگر به انوری- که از ارکان قطعه سرایان پارسی است- توجه داشته است.

مرضیه - علمدار

2011-03-30T10:28:18

ازحکیم خیام نیشابوری نیز در همین رابطه رباعی زیر نقل شده که : قانع به یک استخوان چو کرکس بودن به زان که طفیل خوان هر کس بودن با نان جوین خویش حقا که به است کالوده به پالوده ی هر خس بودن

منصور محمدزاده

2010-11-25T05:32:06

خواهشمند است مورد زیر را اصلاح فرمایید:نادرست:گه تدبیر، عاقل باش و بیناراه امروز را مسپار فردادرست:گه تدبیر، عاقل باش و بیناره امروز را مسپار فردا

مهرزاددهقان

2019-09-23T23:34:05

سلامضمن تشکر من هم با آقای محمد زاده موافقم.راه به وزن شعر نمیخوره ره امروز را مسپار فردا صحیح بنظر میاد.اضافه کنم که مصرع اول هم گه تدبیر چون پیام خطاب هست کُه تدبیر شاید صحیح تر باشه.