رهی معیری:در قدح عکس تو یا گل در گلاب افتاده است؟ مهر در آیینه یا آتش در آب افتاده است؟

آیت الله شبیری زنجانی می گوید بر اساس اظهار نظ شاعر در بیتی که می گوید فضل شباب افتاده است، باید مقداری از روزگار کودکی هم از دفتر زندگی شخص افتاده باشد و این را پیشنهاد می کند: "تا که شد طی روزگار کودکی، پیری رسید"(البته در قالب بیت جدا نه بیت مندرج در یک غزل)کتاب:جرعه ای از دریا.ج2، ص635. ولی به نظر من این برداشت درست نیست و شاعر در پی این نیست که بگوید تمام یا بخشی از فصل کودکی هست یا نیست. در پی نفی کلی یک فصل است و این فقط در باب فصل جوانی وی صدق کرده حال تمام کودکی را گذرانده باشد یا بخشی را.

منظور رهی از مصرع های 6و8و12 چیه ؟

بادرودوسپاس فراواندر بیت دوم "نیست" صحیح است.---پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

درود بر تمام عزیزان شعر دوست---شاعر میگوید من هنوز کودکی بودم که با رنج و درد روزگار آشنا شدم و این دردو رنج شاعر هم از دانش و علم و آگاهی او بوده. شاعر تلاش کرده که بگوید در جوانی مانند پیران می اندیشیده و دارای جهان بینی کامل و پخته ائی بوده.و بنظر نمی رسد که گلایه کرده باشد---بلکه بنوعی از خودش تعریف کرده------

شاعر ابیاتی از زبان ساقی و گاه ابیاتی از زبان حال خود میگویدو گاه احوال را در هم تنیده و یک حال واحد را نقش میکند

این بیت زیباهم بعد از بیت پنجم آمده است لطفا اضافه کنید :نیست شبنم این که بینی در چمن،کز اشتیاق/پیش لبهایت، دهان غنچه آب افتاده است.با تشکر.