رهی معیری:یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتم در میان لاله و گل آشیانی داشتم

روایت گر روزهای خوش گذشته برای من.لذتی بی پایان میبرم از خواندن این غزل زیبا.قابل ذکر است استاد شجریان این غزل را در دستگاه شور در آلبومی به نام یاد ایام به همراهی تار داریوش پیرنیاکان،نی جمشید عندلیبی و تنبک همایون شجریان به صورت تصنیف اجرا کرده اند..شنیدن آن رابه اهل ادب و موسیقی پیشنهاد می نمایم...

سلام و سپاس از زحمت کشان تاریخ ما و ممنون که مدتی ست نظرات بنده را نیز منعکس می کنید!...زیبایی این غزل از خوانش آن معلوم می شود. شعر را باید با صدای بلند و حتی المقدور فردی خوش صدا و ادیب بخواند تا زیبایی آن بیشتر نمایان شود... اگر" داشتیم "در پایان ابیات بجای کلمه داشتم قرار بگیرد باید بعضی بخش های غزل مثل مصرع سوم تغییر بکند و به این دلیل این کار اشکال دارد.

اگر ردیف داشتیم بود شعر زیبا تر میشد

به نظر حقیر هم منظور شاعر دوران جوانی بوده نه عشق ربانی

برادر عزیز مهدی درود بر شما ... واژه فغان در معنی غالب "صدای شکوه " است اما در معنی دوم بانک برآوردن است که این بانگ بر آوردن در این مصرع همان بانگ شادی می باشد ...

آیا یاد ایامی که فغان داشتن چیز خوبی است که با آشیان داشتن با لاله و گل مقایسه و مقابله شود؟

روح رهی معیری عزیز شاد ... او واقعا یک هنرمند به تمام معنا بود... نه تنها شاعر که ترانه سرا و مدتی هم مدیر جاوید برنامه گلها در رادبو بود .

تو بیت آخر :بلبل طبعم کنون باشد ز تنهایی خموش

بیت چهارم را من به روایتی دیگر شنیده ام که به نظر هم از لحاظ معنایی هم از لحاظ ادبی زیباتر می رسد. چنین است:چون سرشک از شوق بودم خاک بوس درگهیچون غبار از شوق سر بر آستانی داشتمهمانطور که مشاهده می شود تقابل "چون سرشک" و "چون غبار" زیباتر و نشانه هوشمندی شاعر است. در حال حاضر نسخه مکتوبی برای مقایسه و ارجاع در دست ندارم. بررسی نمایید.---پاسخ: با تشکر، با استناد به کلیات رهی معیری چاپ انتشارات زوار 1387 و مطابق نظر شما «عشق را از شوق بودم خاک بوس درگهی» را با «چون سرشک از شوق بودم خاک بوس درگهی» جایگزین کردیم.

این غزل با صدای استاد شجریان خوانده شده است.شعر و صدا هر دو ا سمانی و ماندگار.

آقای شمسالحق واژه گود مشد اصطلاحی است مر ابدال را.

بیت اول ودوم : عارف رهی معیری از زمانی که انسان در بهشت بود ودر محضر خدا زندگی می کرد واز تجلی حضور او بهر مند بودیاد میکند.

زیبایی شعر همین حسرت غم عشق است.عشق که سراسر درد است و با این وجود مایه‌ی طرب. حقیقتا زیباست این شعر و با صدای استاد شجریان اسمانی شده.

فغان در هر شکل بیان زمان و حال هجران است و یک معنی دارد

درود بر همه دوستانبه نظر بنده حقیر نگاه شعرا مخصوصا شعرای.بزرگ با نگاه و جهان بینی ما متفاوت تراست قطعا آنها معنی عشق که به تعبیری همان محبت و انسانیت است را درک کرده اند. و عشق های زمینی برای انها ناچیز است این مفهوم در بیت 6 که میفرمایند درد بی‌عشقی ز جانم برده طاقت... نماینگر این موضوع است و این درد بی عشقی زمینی نیست بلکه عشق ربانی است

بیت "بلبل طبعم رهی باشد ز تنهایی خموشنغمه‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتم" را من اینجوری شنیدم :"بلبل طبعم کنون باشد ز تنهایی خموشنغمه‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتم

بلبل طبعم کنون باشد ز تنهایی خموشنغمه‌ها بودی مرا تا همزبانی داشتمبنده اینجوری شنیدم

دستگاه این آهنگ اگر اشتباه نکنم در مایه شور است .نه ابوعطا

دوست عزیز اواز ابوعطا و در گام شور استبه جهت اینکه استاد در نظر داشته اند گوشه عشاق و .. را نیز در ادامه گوشه حجاز در نتهای بالا اجرا نمایند، درامد ابوعطا را در نتهای پایین تر اغاز نموده اند و این گمان را در شما ایجاد نموده که اواز شور است..

سلام آقا مهدی عزیزفغان در دو نقل به کار رفته استاگر برای بلبل باشد نشان وصل است و فریاد از دورانی که سپری می شود نمونه هایی را از حضرت حافظ تقدیم می کنماما فرموده شادروان «رهی» هم به همین معناست :یاد ایامی که در گلشن فغانی داشتمدارد دوران وصل را یاد می کند و افغان و آهی که در ایام وصل داشته است گویا رهی در اینجا بلبلی بوده که ب وصل گل رسیده است.این هم چند نمونه از حضرت حافظ:به هر سو بلبل عاشق در افغانتنعم از میان باد صبا کرد.................رسید مژده که آمد بهار و سبزه دمیدوظیفه گر برسد مصرفش گل است و نبیدصفیر مرغ برآمد بط شراب کجاستفغان فتاد به بلبل نقاب گل که کشید...............گوش بگشای که بلبل به فغان می‌گویدخواجه تقصیر مفرما گل توفیق ببویایّام عزت مستدام

فغانی داشتیم یعنی حداقل ناله ای برای اعتراض به وضع دل داشتیم و حال آنکه آن نیز نیست

اد ایامی که در گلشن فغانی داشتم در میان لاله و گل آشیانی داشتم