رهی معیری:ساختم با آتش دل لاله‌زاری شد مرا سوختم خار تعلق نوبهاری شد مرا
❈۱❈
ساختم با آتش دل لاله‌زاری شد مرا
سوختم خار تعلق نوبهاری شد مرا
سینه را چون گل زدم چاک اول از بی‌طاقتی
آخر از زندان تن راه فراری شد مرا
❈۲❈
نیکخویی پیشه کن تا از بدی ایمن شوی
کینه از دشمن بریدم دوستداری شد مرا
هر چراغی در ره گمگشته‌ای افروختم
در شب تار عدم شمع مزاری شد مرا
❈۳❈
دل به داغ عشق خوش کردم گل از خارم دمید
خو گرفتم با غم دل غمگساری شد مرا
گوهر تنهایی از فیض جنون دارم به دست
گوشهٔ ویرانه گنج شاهواری شد مرا
❈۴❈
کج‌نهادان را ز کس باور نیاید حرف راست
عیب خود بی‌پرده گفتم پرده‌داری شد مرا
پیش پیکان بلا سنگ مزارم شد سپهر
جا به صحرای عدم کردم حصاری شد مرا
❈۵❈
چون نسوزم شمع‌سان؟ کز داغ محرومی رهی
بر جگر هر شعله آهی شراری شد مرا
کامنت ها