رهی معیری:دوش چون نیلوفر از غم پیچ و تابی داشتم هر نفس چون شمع لرزان اضطرابی داشتم
❈۱❈
دوش چون نیلوفر از غم پیچ و تابی داشتم
هر نفس چون شمع لرزان اضطرابی داشتم
اشک سیمینم به دامن بود بی‌سیمین‌تنی
چشم بی‌خوابی ز چشم نیم‌خوابی داشتم
❈۲❈
سایهٔ اندوه بر جانم فرو افتاده بود
خاطری هم‌رنگ شب بی‌آفتابی داشتم
خانه از سیلاب اشکم همچو دریا بود و من
خوابگه از موج دریا چون حبابی داشتم
❈۳❈
محفلم چون مرغ شب از ناله دل گرم بود
چون شفق از گریه خونین شرابی داشتم
شکوه تنها از شب دوشین ندارم کز نخست
بخت ناساز و دل ناکامیابی داشتم
❈۴❈
نیست ما را پای رفتن از گران‌جانی چو کوه
کاش کز فیض اجل عمر شهابی داشتم
شادی از ماتم‌سرای خاک می‌جستم رهی
انتظار چشمه نوش از سرابی داشتم
کامنت ها