رهی معیری:شکسته جلوه گلبرگ از بر و دوشت دمیده پرتو مهتاب از بناگوشت
❈۱❈
شکسته جلوه گلبرگ از بر و دوشت
دمیده پرتو مهتاب از بناگوشت
مگر به دامن گل سر نهاده‌ای شب دوش؟
که آید از نفس غنچه بوی آغوشت
❈۲❈
میان آن همه ساغر که بوسه می‌افشاند
بر آتشین‌لب جان‌پرور قدح‌نوشت
شراب بوسه من رنگ و بوی دیگر داشت
مباد گرمی آن بوسه‌ها فراموشت
❈۳❈
ترا چو نکهت گل تاب آرمیدن نیست
نسیم غیر ندانم چه گفت در گوشت؟
رهی اگرچه لب از گفتگو فروبستی
هزار شکوه سراید نگاه خاموشت
کامنت ها