رهی معیری:چشم فروبسته اگر وا کنی در تو بود هرچه تمنا کنی
❈۱❈
چشم فروبسته اگر وا کنی
در تو بود هرچه تمنا کنی
عافیت از غیر نصیب تو نیست
غیر تو ای خسته طبیب تو نیست
❈۲❈
از تو بود راحت بیمار تو
نیست به غیر از تو پرستار تو
همدم خود شو که حبیب خودی
چارهٔ خود کن که طبیب خودی
❈۳❈
غیر که غافل ز دل زار توست
بی‌خبر از مصلحت کار توست
بر حذر از مصلحت‌اندیش باش
مصلحت‌اندیش دل خویش باش
❈۴❈
چشم بصیرت نگشایی چرا؟
بی‌خبر از خویش چرایی؟ چرا؟
صید که درمانده ز هرسو شده‌ست
غفلت او دام ره او شده‌ست
❈۵❈
تا ره غفلت سپرد پای تو
دام بود جای تو ای وای تو
خواجهٔ مقبل که ز خود غافلی
خواجه نه‌ای بندهٔ نامقبلی
❈۶❈
از ره غفلت به گدایی رسی
ور به خود آیی به خدایی رسی
پیر تهی کیسهٔ بی‌خانه‌ای
داشت مکان در دل ویرانه‌ای
❈۷❈
روز به دریوزگی از بخت شوم
شام به ویرانه درون همچو بوم
گنج زری بود در آن خاکدان
چون پری از دیدهٔ مردم نهان
❈۸❈
پای گدا بر سر آن گنج بود
لیک ز غفلت به غم و رنج بود
گنج‌صفت خانه به ویرانه داشت
غافل از آن گنج که در خانه داشت
❈۹❈
عاقبت از فاقه و اندوه و رنج
مرد گدا مرد و نهان ماند گنج
ای شده نالان ز غم و رنج خویش
چند نداری خبر از گنج خویش؟
❈۱۰❈
گنج تو باشد دل آگاه تو
گوهر تو اشک سحرگاه تو
مایهٔ امید مدان غیر را
کعبهٔ حاجات مخوان دیر را
❈۱۱❈
غیر ز دلخواه تو آگاه نیست
زآن که دلی را به دلی راه نیست
خواهش مرهم ز دل ریش کن
هرچه طلب می‌کنی از خویش کن
کامنت ها