رودکی:به حق نالم ز هجر دوست زارا سحرگاهان چو بر گلبن هزارا

به نظر مصرع اول بیت آخر بی تناسب با کل بیت است و معنی اش بسیار لق است و به جای آن این بیت که در مرجع دیگری دیدم در نظر بسیار وجیه تر و غنی تر می آید: از آن جان‌توز لختی خون رَز ده/ سِپَرده زیر پای اندر سُپارا...از دوستانی که مخالف این نظر هستند خواهش می کنم این بیت و بخصوص مصرع اول آنرا تشریح کنند.

زغار همان زمین نمناک و نیز غار به معنی فریاد است ژغار هم امده است

اینند همان اند می باشد و عددی بین 3 تا9 می باشد

به نظر می رسد که متن اصلی تاریخ ما ( که مطابق ری را است) از روی نسخه ی سعید نفیسی تهیه شده است .نفیسی برای قطعه مورد نظر فوق 12 مرجع را در پایین قطعه ذکر کرده است. مسلما این قطغه در تمام 12 مرجغ یکسان نبوده است و خود شادروان نفیسی بنا به اطلاعاتی که داشته است و بنا بر روشی که داشته است چیزی بینا بین به وجود آورده است. ولی ویرایش شما هم کار را بهتر نکرده است که بلکه بدتر کرده است. من فکر می کنم در حال حاضر بهتر باشد که متن تاریخ ما را مطابق متن نفیسی نگهدارید و فقط اشتباهات املایی را تصحیخ بکنید، چون تصحیح اشعار رودکی کاری کارستان است و هنوز کسی پیدا نشده است که آن قدر دانش و احاطه به منابع موجود داشته باشد که از عهده ی این کار بربیاید.

با درود وخسته نباشید از کار خوبتاندر باره پاره نخست بیت آخر براگینسکی آورده: از آن جان تو لختی چون لرزده! و منبعی دیگر از آن جان تو لختی خون فسرده آوردهمیپندارم فسرده این پاره با فرسوده بیت پیشین هماهنگی مفهومی بیشتری دارد---پاسخ: با تشکر، تصحیح قبلی تغییر کرد و نظر شما جایگزین شد.

من هم با نظر آقا محمد موافقم: بیتِ پایانی بیشتر می خورد که این گونه باشد: از آن جان‌توز لختی خون رَز ده/ سِپَرده زیر پای اندر سُپارا

شکلِ دیگرِ بیتِ آخر این است: از آن جان‌توز لَختی خونِ رَز ده/سپرده زیرِ پای اَندَر سِپارا معنا: (سِپار: چرخی که با آن شیره‌یِ انگور گیرند، چَرخُشت) از آن خونِ انگور، از آن شرابِ جان‌بخش که چرخشت در زیرِ پایِ خود فشرده قدری به من بده.

از ان جانتوز لختی خون رز ده سپرده زیر پای اندر سپارا - سپری شده را