رودکی:آخر هر کس از دو بیرون نیست یا برآوردنی‌ست، یا زدنی‌ست

با درود و سپاس از کار ارزشمندتان، با این آرزو که کارتان همچنان ادامه داشته باشد و به دیگر سرایندگان نیز بپردازید.یکی از کاستی های خط پارسی، شکل نوشتن ا» است، به گونه ای که اگر آن را مرکب بنویسیم، خواندنش برای بسیاری از مخاطبان، دشوار می شود. بنگریم به همین دو بیت که شما واژه های کلیدی را این گونه نوشته اید: برآورد نیست. زد نیست. فرسد نیست!توجه داشته باشیم که در مصرع نخست، واژة نیست اشکال بعدی را القا می کند، به ویژه که شما شان ها را با فاصله نوشته اید( بنگرید متن را)، در حالی که واژه ارتباطی با نیست ندارد، پیشنهاد می کنم آن ها را این گونه بنویسید: براوردنی ست. زدنی ست. فرسدنی ست. که واژة آخر به معنی فرسودنی است.با ارادت---پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.