رودکی:ای روی تو چو روز دلیل موحدان وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد

یه خورده سخته

خَد = چهره، رخساره

با درود و بارها سپاس از کار شایانتاننیک می دانید که بسیاری از واژگان پارسی، به ویژه در شعر، چنانچه آن ها را درست ننویسیم، خواننده هم وزن را در نم یابد و هم آن را چه بسا نادرست می خواند، به ویژه در شعرهای رودکی که با واژه های ناآشنا و دشوار درهم آمیخته است.راهکار چیست؟ آیا واژه ها را چون گذشتگان بنویسیم، یا نه، آن را آنگونه که بایسته و در اندیشه شاعر بوده، بنویسیم؟ برای نمونه در بیت سوم، مصراع دوم ترکیب به افتخار را بفتخار بنویسیم، که خواندن آن آسان تر و مفهوم تر است؟نیز پیشنهاد می کنمدر بیت اول، مصراع دوم، چوشب را چو شب و در مصراع ششم، وعلوی را و علوی و از همه بایسته تر تست را توست بنگاریدبا ارادت---پاسخ: با تشکر، پیشنهادهای شما اعمال شد.

لغت‌نامه دهخدا ملحد. [ م ُ ح َ ] (ع اِ) شکاف در گور. (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). شکاف مایلی که در عرض قبر یعنی پهلوی آن باشد. (از اقرب الموارد). || (ص ) گور لحددار. (ناظم الاطباء).