رودکی:در رهگذر باد چراغی که توراست ترسم که: بمیرد از فراغی که توراست

با نظر اقای بنی هاشمی موافقم. در زمان رودکی واژه 'دماغ' نمیتوانسته بمعنای ' بینی' استفاده شده باشد.

در تصحیح استاد سعید نفیسی توضیحی آمده در رابطه با کاربرد واژه ی دماغ در زمان رودکی که به معنای حال و احوال بوده است و کاربرد این واژه به معنای "بینی" که در این رباعی آمده است انتساب این شعر را به رودکی بسیار مشکوک می سازد.

فرهنگ واژگان دهخدا نمیتواند معنی واژگان این شعر را پیدا کند.

به نظر من این رباعی در مورد اجتماعیی یا بهتر بگم شعر اجتماعی سیاسی این نظر منه

با احترام به همه نظرات به نظرم از لحاظ معنایی هم "فراغ" صحیح است به معنای آسودگیو هم "دماغ" به معنای طبع و ذوق و حال و احوالمصرع یک: من دارم نا امید میشم اما تو همچنان آسوده خاطریمصرع دو: میگه همه عالم فهمیدن . ای عجب به ذوق و احوال تو که تغییری در اون حاصل نشد

بنده حدس می زنم مصرع چهارم با گذشت زمان و از کتابی به کتاب دیگه منتقل شدن، دچار جابجایی/کاهش/افزایش کلمات یا حروف شده؛ بنده هرچقدر تلاش کردم نتونستم وزنش رو با سه مصراع قبل تطابق بدم.اگر غلط عرض می کنم دوستان منو تصحیح کرده و نحوه ی درست ادا کردن این مصرع بر روی وزن پایه ی شعر رو هم بهم بگن.ممنون

با توجه به معنا فراق به اشتباه فراغ نوشته شده است

بنظر من یک شاخص اجتماعی و سیاسی در این شعر موج میزند که عموما در ایران به آن اشاره میشود ولی عمل نمیشود و آن مراقبت از آسایش خویشتن است در دو باب اجتماعی در قدیم و سیاسی در دوره جدید

باسلام