سعدی:آه اگر دست دل من به تمنا نرسد یا دل از چنبر عشق تو به من وانرسد

غم هجران به مساوی تر از این قسمت کن . . . .

این سرکشی که کنگره کاخ وصل راستسرها بر آستانه او خاک در شود

کمتر از ذره نیی ،پست مشو مهر بورزتا به خلوتگه خورشید رسی چرخ زنان به گمانم از ذره به مهر است تا یار کرا خواهد ؟ و مستان به یکباره نمی رسند ، که اندک اندک. و هم جور به ، که طاقت شوقش نیاوریم و گر مرا بی تو در بهشت برنددیده از دیدنش بخواهم دوخت و بلندای کنگره وصلو پای بر سر نهادن تا گذر از آسمان و وهای بسیار دیگر

بر سر خوان لبت دست چو من درویشیبه گدایی رسد آخر چو به یغما نرسدناداری چون من اگر نتواند خوان لب شیرینت را تاراج کند دست کم میتواند از آن سفره چیزی به گدایی درخواست کند

سعدیا کنگره وصل بلندست و هر آنکپای بر سر ننهد دست وی آن جا نرسدپای بر سر ننهد=اگر از خود نگذرد و خود را هیچ مپنداردکنگره=دندانه و آج کوشک و کاخکنگره وصل=کاخ وصالکاخ وصال بس بلندست تا از خود نگذری بخت رسیدن به بالای آن را از سر برون کن

کمتر از ذره نیی پست مشو مهر بورزکز فروغ تو به خورشید رسد صد پرتوبالاخره جریان محبت کدام بری است؟!از مهر به ذره یا از ذره به مهر؟او نخست خواستگاری می کند ما میگوییم بله؟یا ما اشتیاق نشان میدهیم او رخصت خواستگاری می دهد؟؟

ز آسمان بگذرم ار بر منت افتد نظریذره تا مهر نبیند به ثریا نرسدمهر=خورشید و نیز محبت/ایهاماگر نگاه مهربانی به من کوچک کنی فراتر از آسمان خواهم رفت.ذره زمانی به ثریا میرسد که مهر بر او بتابد(تو خورشید و من ذره ای بیش نیستم بر من گرم بتاب تا به آسمانها برسم

" خار بردارم اگر دست به خُرما نرسد - سعدی در راه ِ هر خواسته ای یک بُریدگی ، چُمباتمه زده . یک بُریدگیِ مشکوک ، یک چُمباتمگی معنا دار . میان راه و بُریدگی ، یک نَوَسان مشغول بازیست . یک نوسان که گاهی فلسفه می بافد و گاهی شعر می چَراند ...راهرو به درازی ِریسمانش ، به اندازه ی کِش آمدن چشم هایش از راه ، ارث می برد .اگر مقصد ، از سرِ جایش تکان نخورد ، اگر راه با انحنایش بازی اش نگیرد ، آینه ی من خُرما را باردار خواهد شد و اگر نه که آتشم خار را سقط نخواهد کرد ...هر چند که سکوت ، همیشه پابرهنه با من مسابقه می دهد ولی عرق من همیشه قبل از عرقِ سکوت ، از جالباسی مشترکمان می چکد ...احمد آذرکمان ـ حسن آباد فشافویه ـ مربوط به تابستان 1394این مطلب قبلا در یکی از گروه های تلگرامی منتشر شده بودپیوند به وبگاه بیرونی

7 عزیز سعدیا گنگره وصل بلند است و هرآنک پای بر سر ننهد دست وی آنجا نرسد اگر میخایی برسی به بالای دیوار بلندی ( گنگره وصل ) باید پای بر سر و شانههای کس دیگری بگذاری تا به بالای دیوار برسی شاید مقصود رقابت با عاشقان دیگر است

در بیت سعدیا کنگره وصل بلن است و هر آنک/ پای بر سر ننهد دست وی آن جا نرسد کنگره وصل استعاره مکنیه است؟

بله،استعاره مکنیه است