سعدی:آفتاب از کوه سر بر می‌زند ماهروی انگشت بر در می‌زند

انگبین روی است نترسد از مگسنوش می‌گیرد و نشتر می‌زند

عشق را پیشانیی باید چو میختا حبیبش سنگ بر سر می‌زندانگبین رویان نترسند از مگسنوش می‌گیرند و نشتر می‌زنند

یاسمین بویی که سرو قامتشطعنه بر بالای عرعر می‌زندبیش ار پنجاه گونه از درخت عرعر، به طور گسترده ای در سراسر جهان وجود دارد.درختی است بلند با تاج متراکم و مسطح . پوست تنه صاف و قهوه ای روشن که برش های طولی، نمائی راه راه به تنه می دهدعرعر=سرو کوهی؛ ابهل؛اورسفرخی:بزرگ بتکده ای پیش و در میانش بتیبه حسن ماه و لیکن به قامت عرعر.عنصری:ز عرعر تراشند منبرش ازیرانریزد ز باد خزان برگ عرعر.

روی و چشمی دارم اندر مهر اوکاین گهر می‌ریزد آن زر می‌زنداندر مهر او چنانم که چهره زردم نشیمن اشک گرمم است.انگبین رویان نترسند از مگسنوش می‌گیرند و نشتر می‌زنندبیرزد عسل جان من زخم نیشخیال روی تو بگذرانم از درد خویش

ادرود به روان پاک سعدیخدمت جناب 7 عرض شود که نظر به اینکه خودتان استاد هستید بهتر از من واقفید که کلمه "میزند"ردیف این شعر است لذا برای اصلاح ایراد دستوری مصرع قابل تبدیل به "میزنند"نمیباشد،سالها قبل روزی در محضر دوست خوشنویسی راجع به خدمت خوشنویسان در طول تاریخ به اثار مکتوب چیزهایی میگفتم که دوست خوشنویس گفت از خیانتهاشونم بگو ،پرسیدم چه خیانتی؟گفت اینهمه تغییر و اختلاف و اشتباه در نسخ شاعران یک نمونه ریز و کوچکش هستش که دهها ساله تصحیح کننده های ریز و درشت رو در گیر خودش کرده که خدا میدونه سرانجام این تصحیحات به کجا ختم شه و چه زمینه هایی برای جنگ حیدری نعمتی ایجاد کنه .و در خصوص بیت:انگبین رویان نترسند از مگسنوش میگیرند و نشتر میزندواضح و مبرهن هستش که مصرع دوم ایراد دستوری داره و اظهر من الشمس هم هستش که مقام سعدی از این اشتباهات مبراست و زحمتکشان تهیه و تدارک این فضا و صفحه هم حفظ امانت کردند پس ایراد کار کجاست؟ایراد کار به احتمال زیاد همونجاایه که اون دوست خوشنویسم بهش اشاره کرده.

مگس ( زنبور عسل ) نوش می گیرد یعنی شیره ی گلها را می مکد، نشتر می زند یعنی نیش می زند.اما آنانکه انگبین می پرورند و متصدی در این کارند از زنبور هراسی ندارند.

انگبین رویان نترسند از مگسنوش می‌گیرند و نشتر می‌زندنمی دانم اشتباه از کجاست، مگس نحل {زنبور عسل} مفرد است و نشتر میزند نیز مفرد.باید نشتر می زند اشاره به مگس باشد.با اجازه ی سعدی ، اگر چنین باشد بهتر همخوانی دارد:نوش گیرد لیک نشتر می زند

انگبین‌رویان نوش می‌گیرند و می‌دانند که مگس در مقابل نیش می‌زند..

انگبین روفتن : انگبین‌رومشابه راه جستن: راه‌جو

نوش: عسل

انگبین رویان زیبارویانند و نه آنان که مگس انگبین می پرورانند. باردیگر بخوانید و اندکی بیندیشید.

آری دوست مناما در اینحا رو مخفف شده‌ی روب استمانند کاربرد آن در: دارو، پارو

اصلاح می‌کنم:رو مخفف روب استبی‌سوادی مرا ببخشائید..

و ریشه فعل روفتن روب است و هم شیخ در گلستان می فرماید:خانه دوستان بروب و در دشمنان مکوب

شما نیز دوست منزیبارویان از مگس نترسند!!این بیت هیچ مشکل دستوری یا ابهام ندارد آنگونه که دوستان بیان نموده‌اند.سعدی در غزل دیگری از عبارت عسل رُفتن بهره برده‌است..

سپاس .....گرامیخوانده و اندیشیده ام و مانای انگبین روی را در فرهنگ دهخدا یافته ام و گواه همین بیت است!!!

در بیت سوم «تا» گویا بیشتر حرف ندا به معنی «مبادا» است تا حرف ربط. معنی بیت این می‌شود که این دست و ساعد اوست که درویش را به کشتن می‌دهد (می‌کشد) مبادا فکر کنی که با خنجر درویش را می‌زند.