گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سعدی:میل بین کان سروبالا می‌کند سرو بین کاهنگ صحرا می‌کند

❈۱❈
میل بین کان سروبالا می‌کند سرو بین کاهنگ صحرا می‌کند
میل از این خوشتر نداند کرد سرو ناخوش آن میلست کز ما می‌کند
❈۲❈
حاجت صحرا نبود آیینه هست گر نگارستان تماشا می‌کند
غافلست از صورت زیبای او آن که صورت‌های دیبا می‌کند
❈۳❈
من هم اول روز دانستم که عشق خون مباح و خانه یغما می‌کند
صبر هم سودی ندارد کآب چشم راز پنهان آشکارا می‌کند
❈۴❈
گر مراد ما نباشد گو مباش چون مراد اوست هل تا می‌کند
یار زیبا گر بریزد خون یار زشت نتوان گفت زیبا می‌کند
❈۵❈
سعدیا بعد از تحمل چاره نیست هر ستم کان دوست با ما می‌کند
تا مگس را جان شیرین در تنست گرد آن گردد که حلوا می‌کند

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۲۴۱

تصاویر

کامنت ها

حمیدرضا
2017-01-19T22:15:19
در حاشیهٔ تصحیح فروغی در مورد مصرع دوم بیت سوم (ناخوش آن میل است کاز ما می‌کند) آورده:در یک نسخهٔ قدیمی مصراع چنین است: «ور کند شوخی به عمدا می‌کند» این بیان یعنی «میل از کسی کردن» به معنای روی گرداندن از او و قرینهٔ دیگرش «صبر از کسی کردن» خاص سعدی است و ظاهرا مخالفت قیاس دارد. مسلما این دو عبارت را سعدی تحت تأثیر زبان عربی که «صبر» و «میل» را با حرف جارهٔ «عن» به کار می‌برند به کار برده است -م.