سعدی:یار با ما بی‌وفایی می‌کند بی‌گناه از من جدایی می‌کند

آن چه با من می‌کند اندر زمانآفت دور سمایی می‌کندآفت دور سماوی= بدبیاری-کم شانسی-بخت پریشانآنچه بر من میگذرد از پریشانی و بخت پریشان من استخاقانی:همه کارم ز دور آسمانیچو دور آسمان شد زیر و بالا

قدح چون دور ما باشد به هشیاران مجلس دهمرا بگذار تا حیران بماند چشم در ساقی

یعنی آفت دور آسمانی :))))))

تشکر از توضیح شما بزرگواران

درود. لطفا معنی بیت (جوفروشست آن نگار سنگ دل....) را شرح دهید.با تشکر

جوفروشست آن نگار سنگ دلبا من او گندم نمایی می‌کندیارم وانمود میکند با من مهربان است ولی اینجور نیست او ریاکار است و نامهربان جوفروش گندم نما=ریاکار

نیلوفر گرامیدر تأئید فرمایش 7 ، عطار نمونه ی زیبایی ارائه کرده : شیخی به زنی فاحشه گفتا مستیهر لحظه به دام دگری پا بستیگفت شیخا هر آنچه گویی هستمآیا تو چنان که می نمایی هستی” آن شیخ را گندم نمای جو فروش دانسته، چون به خلوت میرود آن کار دیگر می کند.زنده باشید

با سلام معنای مصرع دوم بیت هشتم ( آفت دور سمایی) را میخواستم! ممنون

سید جان همین که میخوانی یعنی بیسواد نیستی ومثل خیلی از ما دچار بیدقتی هستی و نوشتن اسمت بصورت محمدزضامهر تاییدیست بر حرفهایم،به قول یکی از دوستانم برخوان تا برهی

(قلاشست) این یعنی چی ؟

برادر خوبم سید محمدرضاقلاشست همان قلاش است میباشد و قلاش هم همان کلاش که حتما میدانید به معنی حیله گرو رند است

شرمنده از بی سوادی.

سید درود به تو همین که بخوانی درمیابی درود پاکان به تو

دوستان ، کتاب شعری به دستم رسید به نام ” هلهله “دیدم غزلی دارد به همین مضمون به نام ”درمان“ بخوانیددرمان آن سیه مو طره ی گیسو پریشان می کند زان پریشانی ِما را هم دو چندان می کند گاه گاهی بر لب بام آید و گویی زند دل اگر گویست ناز خود چو چو گان می کندگاه در کویش مرا می بیند اما همچو ماه روی را در هاله ای چون ابر پنهان می کند کفر زلفش روی ما از مسجد و منبر گرفت حال بازی با شکنج زلف ِ ایمان می کند دیدمش در باغ با ناز فراوان در گذر در قیاس ِ قد خود سرو خرامان می کندچشم مستش طعنه بر مستی ساغر می زند گوییا سودا ، نها ن با می فروشان می کند غمزه ای گر میکند این عادت مادام اوست این عجب هر باره این دل را خروشان میکنددل مدامم گوش می پیچد ، خدا را چاره ای این صنم لطفی کجا با خرقه پوشان می کندآن نسیمی را که بوی زلف او آورده بود گفتم این مشکین درون سینه طوفان می کند نوش داروییست گفت این نافه برخونین دلان چون طبیبان سحر ها رندانه بر جان میکندگفتمش بنگر ” نیا “ را حال و روزش را ببین عاشق شیدا و یا دیوانه درمان میکند ؟مانا باشید

غزل زیبایی ست ..کفر زلفش روی ما از مسجد و منبر گرفتحال بازی با شکنج زلف ِ ایمان می کند..مرسی م ، س گرامی

در باره گدایی بوسه ، با شیخ هم رای نیستم، می باید می دزدید ،چه میگویند: دزدی بوسه عجب دزدی پر منفعتی است که اگر بازستانند ، دو چندان گردد!!

سلام  این شعر را استاد مختاباد خیلی زیبا خوانده اند