سعدی:هر که بی او زندگانی می‌کند گر نمی‌میرد گرانی می‌کند

آهن افسرده می‌کوبد که جهدبا قضای آسمانی می‌کندآهن افسرده=آهن سرد که بر خلاف آهن گرم و تفتیده که به آسانی شکل پذیر است جهد=کلنجار=از در رویارویی و برخورد درآمدن قضای آسمانی=سرنوشت حتمی=عشق و عاشقی کلنجار و ستیز با عشق و عاسقی بدحماقتی است.

آرش جان شاید منظورش این باشد :هرکه با قضای آسمانی سر ستیز دارد ، مشت بر سندان میکوبدزنده باشی

سلام ...معنای بیت زیر را یکی از دوستان فرهیخته بنویسندآهن افسرده می‌کوبد که جهدبا قضای آسمانی می‌کند

آهن افسرده می‌کوبد که جهدبا قضای آسمانی می‌کندکسی که جهد با قضای آسمانی می‌کند مانند آن است که بر آهن سردشده می‌کوبد و حاصلی در تغییر شکل آن ندارد.

برف پیری می‌نشیند بر سرمهمچنان طبعم جوانی می‌کندماجرای دل نمی‌گفتم به خلقآب چشمم ترجمانی می‌کند『سعدی』چرا هویج مرا یاد دماغِ آدم برفی ها می اندازد نه یک سوپ گرم ؟ ▓ احمد آذرکمان . 12 آبان 97

سپاس ، بابک جان آیا خود پسندی با مصرع اول همخوانی دارد؟

گرانی کردن در این بیت استاد سخن ، به مانای "سخت جانی" است .

محسن جانمعین در میان معانی مختلف برای "گرانی کردن" آورده:-تکبر، خود پسندی-سخت جانی، گران جانیمن تکبر، خود پسندی را برابر "خود پرستی" گرفتم : هر که بی او زندگانی می کند ->اگر که نمی میرد از بابت این است که فقدان "او" برایش مهم نیست چرا که خود پرست است...اگر که سخت جانی به معنای سخت جان دادن، راحت جان ندادن یا پوست کلفتی و تقلا کردن را جایگزین کنیم:هرکه بی او زندگانی می کند->1-اگر که نمی میرد از بابت سخت جان بودنش است!؟2-اگر که نمی میرد از بابت راحت جان ندادنش است!؟3-اگر که نمی میرد از بابت جان کندنش است!؟4-اگر که نمی میرد از بابت پوست کلفتی اش است!؟5-اگر که نمی میرد از بابت تقلا کردنش است!؟باری،معین برای "گران جانی" در میان معانی مختلف آورده:-کاهلی، سستی، سبک روحیو این به گمانم نزدیکترین معنی است:هر که بی او زندگانی می کند، گر نمی میرد کاهلی، سبک روحی (حماقت) می کند...

محسن جان پاسخ گویا فعلاً به انفرادی رفته...

گرانی کردن -> خودپسندی( به لطف فرهنگ معین)

ببخشید معنای گرانی در بیت اول چی هست؟ ممنون.

شمس عزیزهر که بی او زندگانی می‌کندگر نمی‌میرد گرانی می‌:بدون او زندگی پُر مشقتی داردشاید منظور از گرانی ، جان گرانی باشد، به مانای جان کندن

بابک چندم گرامی قشنگ و بامزه گفتید :هر که بی او زندگانی می کند، گرانفروشی وکم فروشی می کند،کم لطفی می کندکم کاری می کند ((:

روفیا جانآن پرسشی را که در مورد چاه از من پرسیدی ،پاسخش را یادتان می آید؟

@ روفیاعاقبتِ این دوست شکم پرست به کجا کشید؟روفیای بدلی چطور؟بیست سوالی هم که تکمیل شده بود...باری گویا شما هم مابین غیبت صغری و کبری بوده اید؟@ ما را همه شب نمی برد خوابدوست عزیز نفس کشیدن را از یاد مبر!!!بدین وصف که اگر به افرادی هیجان زده، یا مضطرب بنگری می بینی که تند تند و کوتاه کوتاه نفس می کشند آنهم از سینه...راه یافتن آرامش درست عکس آنست -> نفس آرام و عمیق از راه بینی و منتهی به شکم یا دیافراگم...روزی یکی دو بار برای ده پانزده دقیقه امتحان کن که در فضایی آرام و البته با وجود هوای پاک بنشینی و آرام از راه بینی نفس را به شکم و نه سینه بفرستی... در حقیقت راه کاملتر اینست که اگر بتوانی دَم را بر تعداد هفت ضربان قلب، سپس یک ضرب قلب ایستِ نفس کشیدن، و بعد بازدَم هم بر مبنای هفت ضرب باشد... افکار مختلف را همچنان خواهی دید که در ذهن می تازند ولی این به شما کمک می کند که نظاره گر آنان باشی تا در میانشان غرق و گرفتار...برای افکار یا خاطراتی اذیت و آزار دهنده راه دیگری نیز موجود است، نیاز بود ندا بده که توضیح دهم...

بابک خان عزیز ، همین که اسم بنده رو آوردید ذوق زده شدم !باور کنید سرما خوردگی امروز جوری نفسم رو بریده که از هیچ طریقی نفس کشیدن آسون نیست ، این راهنمایی رو شما حتما و قطعا انجام میدم ، اون مورد آخر رو که اشاره کردید من خودم رو مدیون کسانی می دونم که برام وقت می گذارند تا راهنماییم کنند ، از طرف بنده ندا راستی این تند تند نفس زدنم واسه این بود که حرف زدن با کسانی که می فهمند رو دوست دارم ...

مهربانو روفیا قبول دارید اونی هم که گران جانی نمیکنه و دوست داره فدای اون بشهمعشوق جانش را نمی خواد ?زنده اش می گذاره ولی زندگیش رو میگیرهبی تکلیفی برای بعضی ها اصلا خوشایند نیست مگر اینکه باب میل معشوق باشه

ما را همه شب نمی برد خواب گرامیهر چه آن خسرو کند شیرین بود...

" مارا همه شب نمی برد خواب" امید که روز خوب خفته باشید و روزگار نیک در یافته.

بابک گرامی بیست سوالی می پرسید؟(: یادم نمی آید! یکی دو تا حاشیه که ننوشتم و یکی دو تا بابک هم نداریم. آیا موجبات رنجش شما را فراهم آوردم؟ لطفا بگویید که می ترسم فرصت جبران از کفم برود..

آری چندمین بابک، سخت جان است که نمی میرد، بی دوست ، بی آفتاب ، بی یارمانا بوید چنان که دوستی می گفت.

لینک صفحه را می آورید لطفا دوست جان؟

خوب یادتان نمی آید...در حاشیه ای که بنده را بابک خان خطاب کردید چطور؟ پاسخ را یادتان می آید؟

@ روفیا؟دوست عزیزنه بابا چه رنجش خاطری؟فقط در یادم بود که زمانی که روفیا در این حواشی می نوشت گاه روفیای بدلی هم ظاهر می شد و خود را جای او می زد و گویا ایشان را رنجیده خاطر می ساخت...اما چون پای بیست سوالی را پیش کشیدید، خوب من که فقط سه چهار سوال بیش نپرسیدم! هنوز تا بیست کلی راه در پیش داریم -> جامد است؟ منقول است؟ زرافه که نیست، است؟ آپولو 12 چطور؟... -:)خوب باشد، سوال آخر-> روفیا خاطره ای از زمان دانشکده نقل می کرد و هم خانه ای که داشت، مشکلی که می گفت این شخص داشت چه بود؟؟؟دیگر سوال از این آسانتر که نمی شود...@ 8 گرامیسخت جان بودن در نگاه من بار مثبت دارد و نه منفی، ولی در اینجا آنکه "گرانی می کند" گویا که خبطی می کند...گر چنین است، پس در این معادله:مصراع نخست: زندگانی + "بی او"مصراع پسین: نمی میرد(نمردن، بی مرگی= زندگانی) + خود (از تکبر ، خود ستایی، خود پسندی/ پرستی)دو زندگانی همدیگر را کنار می زنند، می ماند : "بی او" + "خود" ->"خود" را بر "بی اویی" ارجح می داند -> کاهلی، حماقتپیرامون "مانا" بودن به جان مبارک و روح منور شما قسم که باور بفرمایید که من یکی نمی دانم چگونه، چطور، به چه نحوی باید "مانا" باشم... علاقه ای هم به شبیه، مانند، نظیر، مثل بودن ندارم...از بابت همین هم خیلی پیشتر از اینها سرزدم به لغتنامه های اوستایی، پارسی کهن، پارسی میانه و فارسی نو...و گرچه که در همگی آنان این واژه موجود است، البته با معانی مختلف، ولی در هیچکدام چنین بار معنوی ( گاه معنی، و گاه ماندگاری) را نیافتم که نیافتم...خلاصه که "یا من خبر ندارم یا او نشان ندارد"...شما که به حق بر شاهنامه ارج بزرگی می نهید، چنین نشانی از "مانا" بودن را در آن، پیش از آن، یا پس از آن سراغ دارید که امثال بنده را هم با خبر سازید؟تا آنزمان پویا و پایا باشید

جهت اطلاع دوستان"با تشکر، نظر شما به زودی پس از بازبینی برای همه قابل مشاهده خواهد بود." آنهم دو بار تا بدینجا ، ببینیم تاسه بشه بازی می شه؟....

مهربانو روفیا هم صحبت شدن با شما رو دوست دارم بنا به شناختی که از خوندن حاشیه های شما پیدا کردم شباهت های زیادی ا لحاظ طرز فکر با شما دارم , البته منهای اطلاعات و مطالعه که به گرد پای شما هم نمیرسمصادقانه استدعا دارم بنده رو بیشتر مورد لطف قرار بدید

* 8 *وقتی از هجوم افکار , ما را همه شب نمی برد خواب , خنده داره که از خواب روزانه حرف بزنیم, همین الان که خدمت شما هستم دو شب قبل رو تقریبا بیدار بودم , و عصر هر چه سعی کردم کمی بخوابم نتونستم که نتونستمروزگار رو هم به قدری که لازم دارم دریافتم نه کمتر و نه بیشتر ...ما را همه شب نمی برد خواب ای خفته ی روزگار دریاب

به به بابک خان بزرگوارمگه چی نوشتید ?

همخانه ای که شکمو بود؟ برادر کوچکش در نامه ای به او نوشت اندرون از طعام خالی دار... ؟

راهی به چاهی بود؟ یا نه؟

@ ما را همه شب نمی برد خواببنویس و بسوزان، بنویس و بسوزان، بنویس و بسوزان...بر روی چند کاغذ با قلم سیاه یا آبی هر آنچه که در ذهن می آید را بنویس با شرح جزییات، هر چه هم که کاملتر و دقیقتر باشد بهتر و بعد آنرا در ظرفی، گلدان خالی، یا امثالهم در بیرون خانه مثلاً در حیاط بسوزان ...این می تواند خاطرات بد از طرف خود یا دیگری باشد، بد کرده ها، احساس ندامت و پشیمانی، دلگیری و دلخوری از خود یا دیگری، خوف و ترس و وحشت از چیزی، فردی، موضوعی یا تفکرات و توهمات و تخیلات مختلف و و و... خلاصه که کامل باشد...***این یک خود درمانی است، که می باید بین هر شخص و فقط خودش محفوظ بماند و با هیچ فرد دیگری یا دیگران در میان نیاید...اگر هم که یک بار نوشتن کفایت نکرد، می توان آنرا به دفعات انجام داد.ماجرایش هم اینست که خاطرات و تفکرات و تخیلات و و و... از ضمیر ناخودآگاه به ضمیر آگاه می آیند و به طرز نمادین ( سمبولیک) سوزانده شده و نیست می شوند...چند بار امتحانش بی حاصل نیست...

هم بود شوری در این سر بی خلافکاین همه شیرین زبانی می‌کندبی خلاف: بدون بحث_سخنی که بحثی در آن نیست-یقین به یقین چیزی هست که خوش است

با تشکر، نظر شما به زودی پس از بازبینی برای همه قابل مشاهده خواهد بود.

باران که در لطافت طبعش خلاف نیستدر باغ لاله روید و در شوره بوم خس

گرامی یحیی مهربانی می‌نمایم بر قدش سنگدل نامهربانی می‌کند یار را سنگدل توصیف کرده، در بیتی دیگر می گوید: چشم سعدی در امید روی یار چون دهانش درفشانی می‌کند