سعدی:گر یکی از عشق برآرد خروش بر سر آتش نه غریب است جوش

آنجا که پر بریزد عقاب!!!!!!!!آقای عسگری عزیز نمیدونم چرا عزیزانی همچون شما تصور میکنن بزرگان در هر عرصه ای پاک و مقدس و آری از هر اشتباهی اند و نقد و حاشیه نویسی بر آثار اونها غلط اندر غلط اندر غلط است دوست من انسان از دیروز گذشت چون جرائت کرد دیروز رو نقد کنه و امروزی بهتر بسازه و اینگونه انسان نام یافت سعدی و حافظ که چه عرض کنم امروزه نظریات غولی چون نیوتون به چالش کشیده میشن و حتی در برخی موارد رد میشن و شدن و این کارها توسط همان آدم هایی انجام میشود که شما پشه خطابشون میکنید، بنده حقیر این حق رو برای خودم قایلم که تمام ادبای خرد و کلان رو از منظر خودم نقد کنم

عه! ببخشید حاشیه قبلی درج نشد! نه خنده کرد و نه گریید بل به خنده گریستبه روز آخر هر سال چون دلم نگریستکسی شناسد حال مرا به آخر سالکه یار او ز سفر آمده‌ست و او سفریستدرین که سال نو آمد نشان زندگی استدرین که سال کهن شد نشان رهسپریستپس این پیام نشان‌دار خنده‌یی‌ست ز مرگپس این کلام ز دیو است و در دهان پریستازآن همیشه چو هنگام این پیام رسدمرا دلیست پر از عیش و رنج و زین دو بریستچگونه‌ام؟ نتوان گفت، وین کسی داندکه زارزار بخندید و قاه‌قاه گریستبمرد دلبر و جان من است و من ماندمولیک گاهی خالی شدن بعینه پریستچه بود اگر به مثل او بماند و من رفتمگذشتن از غم دنیا نه عادت بشریستدوام هستی مولود آرزوی بقاستچو اصل این سپری شد اساس آن سپریستبهانه‌هاست برین زیستن که مسخره استبنای عمر جهان بر پی بهانه‌گریستهنوز خانه خراب است و کودکان خردندهنوز بار به جای است و وقت باربریستهنوز آن یک ناگفته است و این نشدههنوز این یک ننوشته است و آن نظریستطلاق گفتن عمر و فنای فکر بزرگبر این یتیم که دنیاست ظلم بی‌پدریستکسی که این همه بذر هنر نکشته برفتکشندهٔ هنر از چشم مردم هنریستبلاست روشن تیره‌ست مهر منکسف استگهی به پرده نشستن بتر ز پرده‌دریستبهانه‌هاست به ماندن مرا چو خلق و از آنیکی که مردن من مردن کلام دریستبسا سخن که شناسم به لطف چون پریانکز آن ز فرط لطافت جهان به بی‌خبریستهنوز مریم اندیشه را به سحر سروشبه دلربایی بکری امید باروریستطلوع جان من از پشت وزن و قافیه‌هاطلوع صبح نشابور و بامداد هریستدرین خیال کجم وآن زمان به خویش آیمکه گونه ام ز دو سو غرق بوسهٔ دو پریست2زنم به شادی گوید بیا که سفرهٔ عیدچنانکه خواسته‌یی پربنفشهٔ طبریست (مهدی حمیدی شیرازی)

با اجازه ی ادبای گرامیهیچ تقدسی و مقدسی نیست که ممنوع النقد باشد تا انتقادی صورت نپذیرد گره ای گشاده نمی شود ، درود بر منتقدین ، چه له و چه علیه. بهارتان گلریز باد

درود مهری جانکجای است این قسمت کمک؟ یادم آمد روزی به کودکی گفتم مطلبی را در تاریخ ما جستجو کند، به گمانم در اپلیکیشن تاریخ ما بود، خوب در خاطرم نمانده، تاریخ ما درباره تمایل به کمک مالی پرسشی کرده بود و کودک نیز پاسخ منفی را کلیک کرد، به یاد دارم کودک با خنده گفت پاسخ تاریخ ما را بشنو :ما ز یاران چشم یاری داشتیمخود غلط بود آنچه می پنداشتیمیادم می آید روحیه طنز پرداز طراح صفحه آنروز موجبات انبساط خاطرمان شده بود!

تصحیح میکنم موجب انبساط خاطرمان شده بود!

انتقاد که سهل است سمانه جان برخی حتی به خود اجازه پرسش هم نمیدهند!

سپاسگزارم مهری جانهمینطور است که میفرمایید، این گلستان با حضور همه گلهایش زیباتر و رنگارنگ تر است، همه... این شعر تامل برانگیز را به همه دوستان تقدیم میکنم :نه خنده کرد و نه گریید بل به خنده گریستبه روز آخر هر سال چون دلم نگریستکسی شناسد حال مرا به آخر سالکه یار او ز سفر آمده‌ست و او سفریستدرین که سال نو آمد نشان زندگی استدرین که سال کهن شد نشان رهسپریستپس این پیام نشان‌دار خنده‌یی‌ست ز مرگپس این کلام ز دیو است و در دهان پریستازآن همیشه چو هنگام این پیام رسدمرا دلیست پر از عیش و رنج و زین دو بریستچگونه‌ام؟ نتوان گفت، وین کسی داندکه زارزار بخندید و قاه‌قاه گریستبمرد دلبر و جان من است و من ماندمولیک گاهی خالی شدن بعینه پریستچه بود اگر به مثل او بماند و من رفتمگذشتن از غم دنیا نه عادت بشریستدوام هستی مولود آرزوی بقاستچو اصل این سپری شد اساس آن سپریستبهانه‌هاست برین زیستن که مسخره استبنای عمر جهان بر پی بهانه‌گریستهنوز خانه خراب است و کودکان خردندهنوز بار به جای است و وقت باربریستهنوز آن یک ناگفته است و این نشدههنوز این یک ننوشته است و آن نظریستطلاق گفتن عمر و فنای فکر بزرگبر این یتیم که دنیاست ظلم بی‌پدریستکسی که این همه بذر هنر نکشته برفتکشندهٔ هنر از چشم مردم هنریستبلاست روشن تیره‌ست مهر منکسف استگهی به پرده نشستن بتر ز پرده‌دریستبهانه‌هاست به ماندن مرا چو خلق و از آنیکی که مردن من مردن کلام دریستبسا سخن که شناسم به لطف چون پریانکز آن ز فرط لطافت جهان به بی‌خبریستهنوز مریم اندیشه را به سحر سروشبه دلربایی بکری امید باروریستطلوع جان من از پشت وزن و قافیه‌هاطلوع صبح نشابور و بامداد هریستدرین خیال کجم وآن زمان به خویش آیمکه گونه ام ز دو سو غرق بوسهٔ دو پریست2زنم به شادی گوید بیا که سفرهٔ عیدچنانکه خواسته‌یی پربنفشهٔ طبریست

خودم این بیت را دوست تر می دارم :درین که سال نو آمد نشان زندگی استدرین که سال کهن شد نشان رهسپریست

دوستان خواهش می کنم سری به قسمت کمک تاریخ ما بزنید تا از کمکهای دوستان علاقه مند آگاه شوید در سال 94 دو والا همت و در سال 92 ، جناب امین کیخا کمکهای قابل تقدیری به سایت پر ارزش تاریخ ما کرده اندشما هم شرکت بفرمایید . پیشرفتهای سایت ، بهره وری همه ی ماست

تصنیف زیبای شعر شیخ اجل سعدی شیرازی با صدای سید حسام الدین سراج از آلبوم دل آراپیوند به وبگاه بیرونی

حاشیه نویسی بر اشعار سعدی!!؟؟ آنجا که عقاب پر بریزد...از پشه کوچکی چه خیزد...آنکه چون غنچه دلش راز حقیقت به نهفت...ورق خاطر از این نسخه محشا میکرد... بار گران را عمری به دوش کشیدن...کفاره جفا به عزیزان دل بود.

از این 18 تا حاشیه به غیر از یکی دو حاشیه مابقی ربطی به این غزل زیبای سعدی نداشت خود غزل را رها کردند از نیوتن و گالیله و غیره صحبت میکنند. آخه نیوتن و گالیله چه ربطی به شعر فارسی دارد؟ اینم شد نقد و انتقاد؟

مدیر محترم تاریخ ما باید حاشیه هایی را که زاید و اضافه و بی ربط هستند حذف کند. به هر حال از موضوع اصلی دور نشویم.حافظ شیرازی در استقبال از این غزل زیبای سعدی فرموده : هاتفی از گوشه ی میخانه دوش * گفت ببخشند گنه می بنوش.با سپاس از دوستان گرامی.

روفیا جان این شعر مهدی حمیدی شیرازی چه ربطی به غزل زیبای سعدی دارد؟!

سلام به دوستان عزیزهر وقت که این بیت سعدی را می خوانم و یا به گوشم می رسد, مست و طربناک می شوم:سر که نه در راه عزیزان رودبار گران است کشیدن به دوشروح سعدی بزژگوار قرین کامیابیذو شادی باد.

سلام مجدد به یاران عزیزلحن خوانش این غزل که در قالب صوتی ضمیمه این غزل شده است؛ بسی می توانست شایسته تر و عمیق تر باشد.

ای کاش! امکان ضبط و ضمیمه نمودن خوانش صوتی برای همه اعضا تاریخ ما میسور می بود. همانند این که درج حواشی توسط افراد گوناگون ممکن شده است.---پاسخ: این امکان وجود دارد. اینجا را ببینید.

آرش جان به نظر من خوانش بسیار شایسته ایستمن از ایشان تشکر می کنمحالا که شما نمی پسندید، آدرس را دارید ، این گوی و این میدان ، ببینیم چه می کنید. زنده باشی

نقد اشعار سعدی!؟ کارشناسی در این حد من ندیدم تا الان

گرامی روفیا چند سالی است تاریخ ما را می جورم و از سرچشمه های زلال این دیار کهن می نوشم در حاشیه ها با کلام تان آشنا شدم و گنجی از نوشتارتان برای خویش پرونده کرده ام، حال درخواستی دارم از جناب تان ، اگر در مجازی خانه طریق بی واسطه ای هست که مرا بیشتر در معرض تان قرار دهد لطفا مضایقه نفرمایید با تجدید احترام.

سلام دوستان و همراهان عزیز. تصور می‌کنم متوجه نازک اندیشی آن دوست‌مان نشده‌اید... منظور ایشان این نیست که نقد نشود! یا شما دانش و اطلاعاتتان در نقد آثار سعدی و حافظ و... را بروز ندهید! خیر؛ بلکه خواسته فروتنی ادیبانه ای داشته باشد که الحق خوب بود و به دل نشست... گرچه بعضی از بزرگواران ظاهرا سازی که به دست گرفته اند و به هیچ عنوان رها نمی کنند، "ساز مخالفت" است... عزیزان؛ حداقل در این محیط فرهنگی و ادبی، بیایید مهربانانه‌تر بنویسیم.