سعدی:ساقی بده آن شراب گلرنگ مطرب بزن آن نوای بر چنگ

ساقی بده آن شراب گلرنگ مطرب بزن آن نوای بر چنگکز زهد ندیده‌ام فتوحی تا کی زنم آبگینه بر سنگخون شد دل من ندیده کامی الا که برفت نام با ننگعشق آمد و عقل همچو بادی رفت از بر من هزار فرسنگای زاهد خرقه پوش تا کی با عاشق خسته دل کنی جنگگرد دو جهان بگشته عاشق زاهد بنگر نشسته دلتنگمن خرقه فکنده‌ام ز عشقت باشد که به وصل تو زنم چنگسعدی همه روز عشق می‌باز تا در دو جهان شوی به یک رنگ

پسرم آریوبرزن 5 ساله است. اشعاری از حضرات فردوسی، مولوی و حافظ از بر دارد و از حضرت سعدی نیر این شعر را به طور کامل حفظ کرده است.

امید که آریوبرزن تان همیشه سالم و با نشاط باشدولی محسن خان ، فکر نمی کنید این اشعار هنوز برای کودک پنج ساله نا مفهوم و سنگین استچرا اجازه نمی دهید از اشعار زیبای کودکانه و شاد لذت ببرد؟ من هم دو کودک در همین سنین دارم اشعار بسیاری حتی به زبانهای دیگر از حفظ هستند ولی اغلب کودکانه و ریتمیک و طرب انگیز.معتقدم کودک باید کودکی کند و جوان جوانیصلاح مملکت خویش خسروان دانندشاد زی دیر

عجب غزلی گفته

این غزل رندانه از سعدی فرزانه و بسیاری از غزل های دیگر استاد سخن بعد ها سرمشق حافظ در غزلسرایی شد.

یکی از زیباترین غزلهای ادبیات فارسی میباشد. واقعا شاهکاره.

ابیاتی ازین غزل رو خانم پریسا هم به زیبایی اجرا کردند

گرامیان یحیی و امیر سلطان!                                                                                                                                                          پرتوِ نیکان نگیرد آنکه بنیادش بداست،،،تربیت نا اهل را چون گردکان بر گنبد است. راست می گوئید شاعران ما زهر خطرناکی هستند برای بعضی ولی نوشدارویی برای بعضی دیگر، شما در چهل سالگی زهر از وجود خود می زدائید و فروزانفر و عبدالعظیم قریب در سیزده سالگی سرآمد ادیبان زمان می گردند، شاید تفاوت در بنیاد باشد،به قولی: لحظه ای در خود نگر تا کیستی 

گرامی ناباور! شما در خواندن و درک مطلب فک نکنم زیاد ماهر باشی بنده این مسائل را به شوخی عرض کردم!وگرنه بنده از سنین خیلی پاینتر شعر میخواندم و میسرودم یه نگاهی اول به خودت بیانداز عمــو جـــون گر من از سرزنش مدعیان اندیشم شیوه ی مستی و رندی نرود از پیشم

  سخن سعدی و مولوی در نزد نا اهل خنجری خونریز و زهری مهلک است، و پیش اهل ادب چون تیغ جراحی که سلامت می بخشد.روباه را بنگرید که از بوی گل اسطوخودوس { lavender} فراری ست و زنبور عسل عاشق آن است. تا گلستان سعدی را که بخواند.                                                                                                                                                                   گاهی سخن به کام تو چون زهر و خنجر است            در کام دیگری بنگر، شهد و شکّر است