سعدی:به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم ز من بریدی و با هیچ کس نپیوستم

حضرت حافظ هم در غزلی که بامطلع :حجاب چهره جان می‌شود غبار تنمخوشا دمی که از آن چهره پرده برفکنمهمانند این غزل سعدی به پایان میرساند:بیا و هستی حافظ ز پیش او بردارکه با وجود تو کس نشنود ز من که منم

حافظ در این غزل این شعر را جواب گفته (تضمین کرده):اگر چه خرمن عمرم غم تو داد به باد«به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم»

بلای عشق تو نگذاشت پارسا در پارسیکی منم که ندانم نماز چون بستمنماز کردم و از بیخودی ندانستمکه در خیال تو عقد نماز چون بستمنماز مست شریعت روا نمی‌داردنماز من که پذیرد که روز و شب مستم.

جواب گفته است استقبال کرده است به پایان برده است.این جملاتی است که در حاشیه غزلیات سعدی میشنوییم.رسم ادب این بود جناب حافظ بخاطر همه این جواب ها و استقبالها و به پایان بردنها یکبار از ح۱رت سعدی اسم میبرد .حضرت سعدی یک بیت منسوب به حکیم فردوسی در بوستان آورده و چه زیبا میفرماید چه خوش گفت فردوسی پاکزاد /که رحمت بر آن تربت پاک باد.

با سلام و احترام دوست عزیز حضرت حافظ هم ادای احترام کرده و فرموده ولی در اشعار منتسب است و همانطور که مستحضرید دیوان اشعار کهن جمع آوری و تصحیح شده است و چه بسا که اشعاری برای شاعر دیگری بوده و اضافه شده یا شعری دستکاری و حذف شده چون در آن زمان دست به دست می شده ، یکی از دلایلی که حضرت سعدی استاد سخن می نامند همین بیت حافظ است که می فرماید : استاد سخن سعدی است پیش همه کس اما / دارد سخن حافظ طرز سخن خواجو / با یک بیت و یک تیر دو نشان زدند چرا که بسیار از سعدی تضمین کرده و از نظم و شیوه خواجوی کرمانی تاثیر گرفتند .