سعدی:من با تو نه مرد پنجه بودم افکندم و مردی آزمودم

در حلقه‌ی کارزارم انداختآن نیزه که حلقه می‌ربودم«اشاره به قصه‌ی عامیانه‌ایست که در آن پیاده‌ی جلودار پهلوان به میدان آمد و مقداری حلقه‌ی آهنین را در فاصله‌های مختلف روی زمین پخش کرد. آن گاه سوار به قصد عرض هنر به تاخت از آن سوی میدان فرا رسید و در ضمن تاختن اسب با سرعت هر چه تمام‌تر حلقه‌ها را یکایک با سر نیزه از زمین برچید، مقصود سعدی آن است که این هنرمندی در نیزه وری و ربودن حلقه‌ها موجب مغروری من شد و مرا در حلقه‌ی کارزاری (کارزار عشق) انداخت که جان به سلامت از آن به در بردن دشوار است. •شرح از دکتر محمد جعفر محجوب. مجله «هنر و مردم» دوره ی شانزدهم، شماره های 184 و 185. بهمن و اسفند 1356

شابد مفید باشه:( از دهخدا) انگشت بدر سودن ؛ در خانه کسی را به قصد مزاحمت کوبیدن ، کنایه از روی آوردن به کسی

پس بنظر میرسه بیت چهارم همانطور که دهخدا میگه (و علیرغم نسخه فروغی) باید به این شکل باشه:انگشت نمای خلق گشتموانگشت به هیچ در نسودم

بیت سوم ، مصراع دوم در نسخه فروغی هست: "آن نیزه که حلق می‌ربودم" که بنظر خطای چاپیه و همین "آن نیزه که حلقه می‌ربودم" صحبح هست.

با سلام   ،بیت اول   "من با تو نه مرد پنجه بودم/افکندم و مردی آزمودم"   مصرع دوم را معنی کنیم مرا شکست داد و به من مردی اموخت بهتر است یا پنجه افکندم و به من مردی اموخت؟