سعدی:باز از شراب دوشین در سر خمار دارم وز باغ وصل جانان گل در کنار دارم

با سلامبیت چهارم مصراع اول وجود من ده (نه) مخفف از نهادن با تشکر

ظاهرا این شعر برای میلاد امام زمان مناسب است!

من اسم این شعر رو گذاشتم «مجروح لن ترانی»بنظر اسم مناسبی باشه!

"سر در وجود من ده "-> در وجود من سَر دِه -> سرازیر کن، روان کن"نِه" یعنی بنشان، ساکن کن...سیلاب روان است و سرازیر می شود نه آنکه بنشیند یا ساکن باشد...

سر در وجود من نه به نظر درست تر استیعنی سر سیلاب (سر رودخانه) را در وجود من بگذار تا آب آلودگی ها را با خود ببرد

سر در وجود من ده ، درسته .یعنی سیلاب را به سمت من هدایت کن تا غبار نیستی را از من بشوید

به نظرم همان " سر در وجود من ده" درست تر باشد چون فعل جمله " سر دادن" است نه سر نهادن.

مصرع اول و مصرع آخر رو نگاه کنید ،هم در ابتدا هم در انتها میرسه به«در سر خمار دارم» ،انگار ابتدا سعی می‌کنه شاعر با علت جویی خمار خودشو بر طرف کنه، اما نمیتونه... و در انتها باز هم اقرار به خماری...

درود بر همه ی دوستان .  در بیت ششم که می‌فرماید :  موسی طور عشقم در وادی تمنا .   در یکی از لغت نامه ها همین مصرع بیت ششم در آخرین کلمه ، از واژه ی 《 تجلی 》 سخن گفته اند نه 《 تمنا 》 و زمانی که خوب به معنای بیت نگاه می‌کنیم،  متوجه می‌شویم که 《 موسی 》 در کوه 《 طور 》 به جانب پروردگار خود ، در خواست می‌کند که خود را بر موسی 《 متجلی 》 کند .  حالا سوالی که اینجا است این مطلب خواهد بود که : واژه ی 《 تجلی 》صحیح تر است یا واژه ی 《 تمنا 》 به نظر حقیر با توصیف بالا ، قطعا باید واژه ی 《 تجلی 》 صحیح تر باشد تا 《 تمنا 》  با تشکر :  رهبری