سعدی:تو اگر به حسن دعوی بکنی گواه داری که جمال سرو بستان و کمال ماه داری

مصرع دوم مطلع غزل را این کمترین این گونه به یاد می آورد: که کمال سرو بستان و جمال ماه داری، و البته جمال است که همواره به ماه تشبیه شده است و شاید هنوز هم میشود!

«اشتباه» در بیت سوم یعنی شبیه بودن

ز دریچه های چشمم نظری به ماه داریچه بلند بختی ای دل که به دوست راه داریبه شب سیاه عاشق چکند پری که شمعی استتو فروغ ماه من شو که فروغ ماه داریبگشای روی زیبا ز گناه آن میندیشبه خدا که کافرم من تو اگر گناه داریمن از آن سیاه دارم به غم تو روز روشنکه تو ماهی و تعلق به شب سیاه داری««تو اگر به هر نگاهی ببری هزارها دلنرسد بدان نگارا که دلی نگاهداری»»دگران روند تنها به مثل به قاضی اما«««تو اگر به حسن دعوی بکنی گواه داری»»»به چمن گلی که خواهد به تو ماند از وجاهتتو اگر بخواهی ای گل کمش از گیاه داریبه سر تو شهریارا گذرد قیامت و بازچه قیامتست حالی که تو گاه گاه داریشهریار