سعدی:گر از خراج رعیت نباشدت باری تو برگ حاشیت و لشکر از کجا آری؟

گفقت در بیت اول یعنی چه؟

گفت درست است

قطعه ی طنزآمیز و گزنده ایست در خطاب به فقیهانی که از حرام باکی و ابایی ندارند!ب2) دو به دانگی : دو تا به یک دانگ / دانگ: برابر یک ششم درمب3)از پیِ: برای، به خاطرِب4) به وجهِ : از راهِب5) مقدار : ارزش، قدرب6) سخن را دراز می کنی، آیا حرامتر از این هم داری؟ صد خربزه به یک دینار؟ از این جا معلوم است که فقیه در اندیشه ی ارزان تر و بیش تر بود و از حرام باک و ترسی نداشت! (این بیت، طنز گزنده ایست.)امّا نکته پایانی: ضمن احترام به نظر فرمانروای مُلک سخن، سعدی و دوستدارانش، به گمان بنده، در کنار طنزپردازی بایستی قواعد اجتماعی و قوانین زندگی جمعی را درست و محکم و شفاف نوشت و اجرا کرد تا بساط و زمینه جرم(به زعم بنده) و گناه (به پندار برخی) برچیده شود و کسی طمعش گل نکند حتّی فقیه، چون به هر حال همه انسانیم و موقعیت طلب!علی کرمی(دبیر زبان و ادبیّات فارسی آ. پ. ناحیه دو قم و مدرّس دانشگاه)_4 اردیبهشت 1400

شنیده‌ام که فقیهی به دشتوانی گفت*که هیچ خربزه داری رسیده؟ گفت آریازین طرف دو به دانگی گر اختیار کنیوزان چهار به دانگی قیاس کن باریسؤال کرد که چندین تفاوت از پی چیستکه فرق نیست میان دو جنس بسیاریبگفت از آنچه* تو بینی حلال ملک منستنیامدست به دستم به وجه آزاریوزان دگر پسرانم به غارت آوردندحرام را نبود نزد شرع* مقداریفقیه گفت حکایت دراز خواهی کردازین حرامترت هست ده* به دیناری؟

با درود و آفرین فراوان به تاریخ مایان بویژه حمیدرضا محمدی گرامی; این داستان را دکتر الهی قمشه ای تعریف می کرد و کلمه فقیه را  تعمدا حذف کرد که نشان داد وقتی مطلبی را دست چندم! می شنویم به اقتضای زمان و مکان و همچنین برداشت شخصیِ اون طرف,  در آن دخل و تصرف می شود!  پلاتفرم تاریخ ما این امکان را ایجاد کرده که با حذف واسطه ها,  مخاطب بطور مستقیم بی واسطه با بزرگان شعر و ادب در تماس باشد و مطالب را بصورت ناب و بی غش دریافت نماید. فکّه> میسان> عراق {۶ مِی ۲۰۲۳}