سعدی:وقت آن است که ضعف آید و نیرو برود قدرت از منطق شیرین سخنگو برود
❈۱❈
وقت آن است که ضعف آید و نیرو برود
قدرت از منطق شیرین سخنگو برود
ناگهی باد خزان آید و این رونق و آب
که تو می‌بینی از این گلبن خوشبو برود
❈۲❈
پایم از قوت رفتار فرو خواهد ماند
خنک آن کس که حذر گیرد و نیکو برود
تا به روزی که به جوی شده باز آید آب
یعلم‌الله که اگر گریه کنم جو برود
❈۳❈
من و فردوس بدین نقد بضاعت که مراست؟
اهرمن را که گذارد که به مینو برود؟
سعیم این است که در آتش اندیشه چو عود
خویشتن سوخته‌ام تا به جهان بو برود
❈۴❈
همه سرمایهٔ سعدی سخن شیرین بود
وین از او ماند ندانم که چه با او برود
فایل صوتی مواعظ غزل شمارهٔ ۲۸
تصاویر
کامنت ها