گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سعدی:هر کسی در حرم عشق تو محرم نشود هر براهیم به درگاه تو ادهم نشود

❈۱❈
هر کسی در حرم عشق تو محرم نشود هر براهیم به درگاه تو ادهم نشود
بایزیدی و جنیدیش بباید تجرید ترک و تجرید مشایخ به تو معلم نشود
❈۲❈
آنچه در سر ضمایر بودش شیخ کبیر هر کسی در سر اسرار مفهم نشود
تا ز دنیا نکند ترک سلاطین جهان سالک راه و گزین همه عالم نشود
❈۳❈
ترک دنیا نکنی نعمت عقبی طلبی؟ این دو عالم به تو یکجای مسلم نشود
گر خردمندی از اوباش جفایی بیند شادمان گردد و دیگر به سر غم نشود
❈۴❈
سنگ بدگوهر اگر کاسهٔ زرین شکند قیمت سنگ نیفزاید و زر کم نشود
سعدیا گر به تو درد است به درمان برسی هر که دردی نکشد لایق مرهم نشود

فایل صوتی مواعظ غزل شمارهٔ ۳۰

تصاویر

کامنت ها

دکتر ترابی
2014-10-29T23:04:11
بیت آخر به گمانم بدین صورت درست تر مینماید:سعدیا، گر به تو دردیست ( درد است) به درمان برسی.آنکه دردی نکشد، لایق مرهم نشود.والله اعلم...
حسین عشیری
2013-03-07T18:45:23
بیت 2:بایزیدی و جنیدیش بباید تجرید درسته،بایزید و حلاج دوتن از عرفای مشهورن
علی
2014-10-29T22:36:45
بیت آخر اشکال ویرایشی دارد که خواننده را گمراه می کند. صحیح آن به این شرح است:سعدیا گر به تو دردست به درمان برسیهر که دردی نکشد لایق مرهم نشود؟
پری
2020-12-24T17:47:56
سفری که سعدی در حدود سال 620 تا621 ه.ق آغاز کرده بود، مقارن سال 655 با بازگشت به شیراز پایان یافت . در مراجعت به شیراز سعدی در شمار نزدیکان سعدبن ابی بکر بن سعدبن زنگی درآمد . ولی نه بعنوان یک شاعردرباری ، بلکه بنابر اکثر اقوال ، و همچنانکه در مطالعه درآثار او برمی آید ، در عین انتساب به دربار سلغری و مدح پادشاهان آن سلسله ، و نیز ستایش عده ای از رجال که در شیراز و یا در خارج از شیراز می زیسته اند ، زندگی را به آزادگی و ارشاد و خدمت به خلق در رباط شیخ کبیر شیخ ابوعبدالله خفیف می گذرانیده ، و با حرمت بسیار زندگانی را بسر می برده است .
کاظم رمضانیان
2020-09-11T12:47:54
مصرع دوم بیت ششم تو کتابهای درسی اینطور بود. به نظر خوش آهنگ ترهتا دل خویش نیازارد و در هم نشود