گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

سعدی:از صومعه رختم به خرابات برآرید گرد از من و سجادهٔ طامات برآرید

❈۱❈
از صومعه رختم به خرابات برآرید گرد از من و سجادهٔ طامات برآرید
تا خلوتیان سحر از خواب درآیند مستان صبوحی به مناجات برآرید
❈۲❈
آنان که ریاضت کش و سجاده نشینند گو همچو ملک سر به سماوات برآرید
در باغ امل شاخ عبادت بنشانید وز بحر عمل در مکافات برآرید
❈۳❈
رو ملک دو عالم به می یکشبه بفروش گو زهد چهل ساله به هیهات برآرید
تا گرد ریا گم شود از دامن سعدی رختش همه در آب خرابات برآرید

فایل صوتی مواعظ غزل شمارهٔ ۳۱

تصاویر

کامنت ها

غلامحسین آتشی
2013-12-10T22:44:46
مصرع اول بیت پنجم با وزن هماهنگ نیست.
مژگان زرین نقش
2013-05-05T08:45:07
وزن شعر اشتباه نوشته شده است، صحیح آن این است:از صومعه رختم به خرابات برآرید مفعول مفاعیل مفاعیل مفاعیل
مجید غلامی
2021-01-20T18:17:39
این بیت حذف شدهآنان که ریاضت کش و سجاده نشینندگو همچو ملک سر به سماوات برآرید
رهی رهگذر
2020-09-01T22:29:36
آقای ایرانی، وزن عروضی که شما نوشته اید درست است. یعنی " مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن (هزج مثمن اخرب مکفوف محذوف) "، اما " مفعول مفاعیل مفاعیل مفاعیل " درست نمی باشد. چون " مفاعیل " با داشتن هجای کوتاه در آخر، در رکن آخر قرار گرفته نمی تواند. درود
ایرانی
2018-10-18T02:05:10
منم با نظر بانو مژگان موافقم. وزن شعر اشتباه نوشته شده. مفعول مفاعیل مفاعیل فعولن یا بقول خانم مژگان مفعول مفاعیل مفاعیل مفاعیل درسته.لطفا اصلاح فرمایید.با تشکر.
ایرانی
2018-10-18T02:06:36
ضمنا آقای آتشی چرا مصرع اول بیت پنجم با وزن هماهنگ نیست. خیلی هم هماهنگ هست.
امین
2018-10-18T02:09:40
از صومعه رختم به خرابات برآریدگرد از من و سجادهٔ طامات برآریدتا خلوتیان سحر از خواب درآیندمستان صبوحی به مناجات برآریدرو ملک دو عالم به می یکشبه بفروشگو زهد چهل ساله به هیهات برآریدتا گرد ریا گم شود از دامن سعدیرختش همه در آب خرابات برآرید.
ابوتراب. عبودی
2023-01-01T20:05:44.3846087
باسلام و ادب و احترام. تضمین غزل شماره ، ۳۱، (از صومعه رختم به خرابات برآرید)مصلح الدین حضرت شیخ اجل سعدی شیرازی،رحمةالله علیه،  درقالب مخمس ،ابوتراب عبودی.   ما را ز مساجد به خرابات برآرید غم را  ز دل ما به کرامات برآرید بهر عطشم  می به مباهات برآرید (ازصومعه رختم به خرابات برآرید   (گرد از من و سجاده و طامات برآرید)   مردان خدا  گوی ِ  حقیقت بربایند درهای کـرامت به شبانگاه  گشایند رنـدان ِ سحرخیز دراین شهرکجایند (تا خلوتیان ِ سحر از خواب بر آیند   (مستان ِ صبوحی به مناجات برآرید)   جمعی پی ِ آزار و جفا رهزن ِ دینند جمع دگـر از زهد و ریا زار و حزینند مـردان خـداونـد نـه آنند و نـه اینند (آنان که ریاضت کش و سجاده نشینند   (گو همچو مَلک سر به سماوات برآرید)   بشتاب  که از قافله ی عشق نمانید خود را به سر کوی حبیبان برسانید هشدار که در تیر رس ِ باد ِ خـزانید (در باغ ِ امل شاخ ِ عبادت بنشانید   (وز بحـر عمل  درّ مکافات برآرید)   بی عشق خدا دل نشود شاد(عبودی) بنمای دلی شاد  که دلشاد  بگـردی گـرد از رخ بیمار بشویید  به مردی (تا گرد ریا گم شود از دامن ِ(سعدی)   (رختش همه در آب ِ خرابات  برآرید)   با احترام، چاپ دوم دیوان ابوتراب عبودی