صائب تبریزی:میان خوی تو و رحم آشنایی نیست وگرنه بوسه و لب را ز هم جدایی نیست

شفایی اصفهانیلغت‌نامه دهخداشفایی اصفهانی . [ ش َ یی ِ اِ ف َ ] (اِخ ) حکیم شرف الدین حسن ، فرزند حکیم ملای اصفهانی . از پزشکان نامی و از گویندگان نامدار اصفهان در قرن یازدهم هجری بود. میرداماد از او تمجید کرده . شفایی طبیب خاص و ندیم شاه عباس اول بود. درانواع نظم از قصیده و غزل و مثنوی طبعآزمائی کرده وآثاری شیوا از خود بجا گذاشته است ، از جمله مثنویی در وزن حدیقه ٔ سنایی بنام نمکدان گفته که از غایت لطف برخی آنرا از سنایی میدانند. ابیات زیر از اوست :نظر به جانب او بی نظر توان کردن حجاب چهره ٔ عشاق عین بینایی است ببین و هیچ مبین و بدان وهیچ مدان که خاکپای ادب کیمیای دانایی است .#غم عالم پریشانم نمی کردسر زلف پریشان آفریدندنمی ترسید از دوزخ شفایی غم جانسوز هجران آفریدند.#دیدی که خون ناحق پروانه ، شمع راچندان امان نداد که شب را سحر کند.(از مجمعالخواص ص 204) (ریاض العارفین ص 212) (فرهنگ سخنوران ). و رجوع به مجمعالفصحاء ج 2 ص 21 و فرهنگ سخن وران شود .