گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

صائب تبریزی:از نوبهار روی زمین خشک و تر شکفت این باغ را ببین که چه در یکدگر شکفت

❈۱❈
از نوبهار روی زمین خشک و تر شکفت این باغ را ببین که چه در یکدگر شکفت
شب زنده دار باش کز این باغ دلفریب آن فیض بیش برد که پیش از سحر شکفت
❈۲❈
گلگل شکفت آبله من ز نیشتر نتوان به روی دشمن ازین بیشتر شکفت
با غنچگی بساز که نرگس درین چمن افتاد در خمار اگر یک نظر شکفت
❈۳❈
جای فراغ بال ندارد فضای چرخ در سینه صدف نتواند گهر شکفت
هر پاره ای شد از جگرم لعل آبدار پیکان آبدار تو تا در جگر شکفت
❈۴❈
از چشم شور، صبح به خون شفق نشست بیچاره شد کسی که درین بوم و بر شکفت
مردم به روی هم نتوانند رنگ دید خوش وقت لاله ای که به کوه و کمر شکفت
❈۵❈
چندان که کرد شرم و حیا بیش خودکشی در پرده غنچه لب او بیشتر شکفت
هر چند گل ز خنده سر خود به باد داد سال دگر ز ساده دلی بیشتر شکفت
❈۶❈
برداشت سقف چرخ ز جا، شور بلبلان صائب درین بهار چه گل تا دگر شکفت

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۲۱۰۴

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

مهدی قنبریان
2019-08-09T01:54:56
سلامظاهراً مصرع دوم، بیت دوم باید این‌گونه باشید:«آن غنچه فیض برد...»
سعید
2021-02-05T21:39:46
در بیت نهم به نظر می‌رسد مصرع نخست به صورت «چندان که کرد شرم و حیا پیشِ خود کسی» درستتر باشد.