صائب تبریزی:واعظ نه ترا پایه گفتار بلندست آواز تو از گنبد دستار بلندست

تا پرده نشینِ حرمِ یار نگردی…؛در دیده ی تو، پرده ی اسرار بلند است…!

ایکاش تاریخ ما عزیز یک تفسیر کوتاهی از اشعار رو هم در انتهای شعر هاش قرار میداد

از کوتهی ماست که دیوار بلند است...پذیرش مسئولیت در مقابل اتفاقات و دوری از عیب جویی و احتراز از اینکه هر رنج و سختی را سبب از بیرون و دیگران دانستن...یادآور بیت حافظ"هر چه هست از قامت ناساز و بی اندام ماست،ورنه تشریف تو بر بالای کس کوتاه نیست.

از کوتهی ماست ک دیوار بلند است

تا پرده نشینِ حرمِ یار نگردی...؛در دیده ی تو، پرده ی اسرار بلند است...!

غافل کند از کوتهی عمر شکایتشب در نظر مردم بیدار بلند است...آاااه...

به گمانم این غزل، مانیفست خداناباوری صائب است. در آغاز، مفهوم بیت مشهور «مخور صائب فریب فضل از عمامه زاهد/ که در گنبد ز بی‌مغزی صدا بسیار می‌پیچد» را به شکلی دیگر بیان می‌کند و می‌گوید سخن واعظان پایه عقلی و منطقی ندارد، بلکه این برآمده از بی‌خردی آنان است. کلید این برداشت من اما در بیت ششم است که با بهره‌گیری از ابزار منطقی تیغ اوکام می‌پرسد: چه لزومی دارد که بعد ماوراء طبیعی وارد بحث وجود انسان شود و چیزی فراتر از خاک برای انسان متصور شویم؟ سپس می‌گوید این از کوتاهی اهل خرد است که دیوار جهل مردم به دست واعظان را اینگونه برکشیده و دست نیافتنی ساخته است.

به نظرم جواب شما را خود صائب گفته است: یک شعله شوخ است که در سیر مقامات گاه از شجر طور و گه از دار بلندست

با سلام . حرف جناب صائب کاملا واضحه و عقیدهٔ خدا باورانهٔ آن جناب هم با بررسی سایر اشعارش کاملا مشخصه . گمان شما هیچ وجه منطقی ندارد . موفق باشید .

سلام قطعا جناب صائب برای خنده و مزاح نگفته: صائب زبلند اختری همت والاست گر زان که ترا پایه ی گفتار بلند است خیلی واضح و روشن خودش رو معرفی کرده

با سلام و وقت بخیر، خدا رحمت کنه این شاعر بزرگوار و همه شاعران عرصه ادب و فرهنگ و معرفت را ، خواستم یک نکته اینجا اضافه کنم آن هم اینکه ، از کوتهی ماست اگر موفقیت حاصل نمیشود، از ضعف امید و توکل و ایمان و تلاش ماست که دستاورد بهتری نداریم ، نعمت ها فراوانند ولی ناشکریم ، ناشکری و نرسیدن ما از کوتهی فکر و خرد و معرفت و همت ماست🌸🌸🌸