صائب تبریزی:چون گذارد خشت اول بر زمین معمار کج گر رساند بر فلک، باشد همان دیوار کج

من این شعر را از کودکی جور دیگری شنیده بودمالبته منبع موثقی ندارم خشت اول چون نهد معمار کج تا ثریا میرود دیوار کج

در نوشتار دوست گرامی - فرزند فردوسی- هم واژه های بیت و استاد تازی هستند. به دلیل ریشه یکسان زبان ها ، هر واژه ای اگر ریشه یابی شود ، شاید به زبان بیگانه برگردند. حذف کم کم و پرهیز از پذیرش واژگان نو بیگانه ، بهتر است.

کیاسری عزیز،هر دو واژه که فرمودید، پارسی ناب اند؛ بیت به مانای پاره شعر و استاد که هنوز تازیان آنرا به شیوه فارسی میانه ، "استاذ " می گویند . مایه شرمندگی آن گروه از فارسی زبانان که اساتید و ابیات می گویندو می نویسند.

با عرض سلام و احترام، خواهشمندم مانند دیگر اشعار موجود در سایت تاریخ ما، بحر عروضی این شعر را نیز یادداشت بفرمایید. با سپاس فراوان

با سلامندا خانم، اگر اشتباه متوجه نشده باشم، وزن شعر باید به این صورت باشد:فاعلاتن فاعلاتن فاعلاتن فاعلن (رمل مثمن محذوف)پاینده باشید

ویرایش بیت آغازین به پارسی سَرِه:چون گذارد خشت زیرین بر زمین مِهراز کجگر رساند تا بَرین باشد به سر دیوار کج

دست توانا، سلامزحمت کشیده اید. ولی زیبایی و رسایی شعر صائب بهتر است.در مصرع دوم شما ممکن است کسی فکر کند برین یعنی بالاترین آجر و حال آنکه صائب انتهایی را در نظر نگرفته و "بر فلک" گفته یعنی بالای فلک.باشد به سر، هم که آورده اید، یک مقدار نازیباست.در ضمن چه نیازی است این اندازه در بوق سره نویسی بدمیم و کلمات عربی یی که فارسی شده اند را حذف کنیم؟تازه شعر شما شیرین بود و گنگی و سنگلاخ نداشت. بسیاری از وازه های جایگزین، بسیار وحشی و بدترکیب اند. یعنی علاوه بر عدم احتیاج به این جایگزینی، اشکال ناگواری را هم دارند.مگر اینکه کسانی چون دکتر کیخا بگویند باید دست به جایگزینی عمومی زد و به مرور زمان، این واژه های وحشی و ناگوار، گوارا می شود.در این صورت-بر فرض صحت و انجام این کار-، باز اشکال دیگر باقی است. چرا سری را که درد نمی کند باید دستمال بست؟زبان ما در 2000 سال پیش نیز، فرآوردۀ کاملا خودی و داخلی نبود و از زبان های دیگر-کم یا زیاد- وام گیری داشت.

به نام گیتی خداوند. در بهار 1395، بیتِ آغازین را به پارسی سَرِه برای سَرِه نویسان ویراستم. که استاد تبریزیِ بزرگ بر من ببخشاید.استاد تبریزی:چون گذارد خشتِ اول بر زمین معمار کجگر رساند بر فلک، باشد همان دیوارِ کجفرزندِ فردوسی:چون گذارد خشتِ زیرین بر زمین مِهراز کژگر رساند تا بَرین، باشد همان دیوارِ کژ

به نام داورِ کَردگار. کوتاهِ بیت آغازین استاد تبریزی مَتَل شده است. در بهار 1395 آنرا به پارسی سَرِه برای سَرِه نویسان ویراستم. که مردم بپذیرند و روان بشود.مَتَل:خشت اول چون نهد معمار کجتا ثریا می رود دیوار کجفرزندِ فردوسی:خشت زیرین چون نهد مِهراز کژبُرگ تا پروین فَرازَد باز کژروشنگری:"معمار" تازیشدۀ "مِهراز" پارسیست."برج" تازیشدۀ "بُرگ" پارسیست، همان bourg در زبانهای اروپایی.بُرگِ فراخته هم باز مانند خشتِ زیرین کژ می شود.

گرامی حسین عمیمی کُنَد یک جانب از خوانِ تهی سرپوش راهر سبک مغزی که بر سر می نهد دستار کجهر بی خردی که عمامه {دستار} کج می گذارد ، گویی سرپوشِ ظرف غذای خالی را کج گذاشته است.یک جانب = کج

می کند یک جانب از خوان تهی سرپوش راهر سبک مغزی که بر سر می نهد دستار کجمنظور از خوان تهی سبک مغزی و نادانی ست

با سلام میشه بیت 2 رو توضیحی بدین در باب معنی و لحن خواندنش؟؟؟