صائب تبریزی:هرکه می‌گردد ز اهل ذکر، دانا می‌شود خاک چون تسبیح شد بینا و گویا می‌شود
❈۱❈
هرکه می‌گردد ز اهل ذکر، دانا می‌شود
خاک چون تسبیح شد بینا و گویا می‌شود
ضعف بر مجنون من کرده است عالم را وسیع
هر کف خاکی مرا دامان صحرا می‌شود
❈۲❈
هرکه شد در عالم انصاف از صاحبدلان
در نظر هر نقطه سهوش سویدا می‌شود
کف نگردد راهزن غواص گوهر جوی را
چشم عبرت‌بین کجا محو تماشا می‌شود؟
❈۳❈
دوربین از جامه فانوس یابد فیض شمع
از نسیم پیرهن یعقوب بینا می‌شود
دست بر دل نه که در بحر پرآشوب جهان
شاهد عجزست هر دستی که بالا می‌شود
❈۴❈
خواب را بر کوهکن تصویر شیرین تلخ کرد
کار چون دلچسب شد خودکار فرما می‌شود
در کهنسالی جوانی‌هاست در سر عشق را
یوسف آخر فتنه حسن زلیخا می‌شود
❈۵❈
حسن عالم‌سوز بی‌تاب است در ایجاد عشق
شمع چون روشن شود پروانه پیدا می‌شود
شد خط سبز از لب میگون ساقی دل‌پذیر
چون رگ تلخی به می پیچد گوارا می‌شود
❈۶❈
حسن زندانی بود در حلقه فرمان عشق
طوق قمری سرو را انگشتر پا می‌شود
محض دلسوزی است واعظ حرف دوزخ گر زند
زان که در هرجا دهن واکرد سرما می‌شود!
❈۷❈
حلقه ماتم شود بر سرو طوق قمریان
قد موزون تو در گلشن چو پیدا می‌شود
می‌گشاید شوق صائب عقده‌های سخت را
آب گوهر عاقبت واصل به دریا می‌شود
کامنت ها