صائب تبریزی:مگر قسمت مرا زان تیغ زخمی تازه می‌گردد؟ که زخم کهنه‌ام بی‌بخیه از خمیازه می‌گردد
مگر قسمت مرا زان تیغ زخمی تازه می‌گردد؟
که زخم کهنه‌ام بی‌بخیه از خمیازه می‌گردد
که زخم کهنه‌ام بی‌بخیه از خمیازه می‌گردد
❈۱❈
بساط پرتو خورشید و مه برچیده خواهد شد
به این دستور اگر حسن تو بی‌اندازه می‌گردد
مکن از ماندگی اندیشه، پا مردانه در ره نه
که از صدق طلب سنگ نشان جمازه می‌گردد
❈۲❈
ز جمعیت پریشان می‌شوم، سی‌پاره را مانم
ز هم پاشیدن صحبت مرا شیرازه می‌گردد
مکن زنهار دور از آستان خویش صائب را
که از بلبل گلستان صاحب آوازه می‌گردد
کامنت ها