صائب تبریزی:گران گشتم به چشمش بس که رفتم بی‌طلب سویش مرا از پای نافرمان چه‌ها بر سر نمی‌آید!

ترتیب ابیات این غزلبه هم ریخته است. درست آن می تواند شعر زیر باشد:به عشق لاابالی کوه طاقت بر نمی آیدعلاج شورش این بحر از لنگر نمی آیدمگر یاقوت سیرابش به داد ما رسد، ورنهعلاج تشنه ما از لب ساغر نمی آیددل گردون نمی سوزد به آه آتشین مابه دود تلخ، آب از دیده مجمر نمی آیدبه دشواری توان دل از لباس فقر بر کندنبه پای خود برون از بند نی، شکر نمی آیدشکوه حسن او مهری به لب زد بیقراران راکه آواز سپند از هیچ مجمر برنمی آیدبه داغ عشق دارد محرم و بیگانه یک نسبتازین آتش خلیل الله سالم بر نمی آیدخموشی پیشه کن تا دامن مطلب به دست آریکه بی پاس نفس از بحر گوهر بر نمی آیدکدامین عنبرین مو می کند در سینه ام جولان؟که از دریای دل یک موج بی عنبر نمی آیدبه منزل می برد قطع تعلق کاروانی راز رهزن آنچه می آید ز صد رهبر نمی آیدگران گشتم به چشمش بس که رفتم بی طلب سویشمرا از پای نافرمان چها بر سر نمی آید!چه بگشاید زماه عید بی همدستی طالع؟ز صیقل کار بی امداد روشنگر نمی آیدبه گردون جنگ دارد چشم کوته بین، نمی داندکه بی تحریک ساقی باده در ساغر نمی آیدشکوه عشق هیهات است مغلوب نظر گرددکه کوه قاف عنقا را به زیر پر نمی آیدبه آهی خرمن افلاک را بر هم زدم صائبز یک دل آنچه می آید ز صد لشکر نمی آید