صائب تبریزی:یاد آن عهد که دل در خم گیسوی تو بود شب من موی تو و روز خوشم روی تو بود

🌺🍂🍃🌺🍃🍂🌺🍃🍂🍃🌺🍃🍂🍂🍃🌺 🌺🍂  🍃  🔰"دل❤️ یوسف و حلقۀ زنجیر تو" 🥀یاد آن عهد که دل در خم گیسوی تو بود🥀شب من موی تو و روز خوشم روی تو بود 🥀نور چون چشم ز پیشانی من می بارید🥀تا مرا قبله طاعت خم ابروی تو بود 🥀از گهر بود اگر رشته من آبی داشت🥀پرده لاغریم چربی پهلوی تو بود 🥀آن که می برد مرا از خود و از راه کرم🥀باز می داد به خود هر نفسی، بوی تو بود 🥀غمگساری که به رویم گه بیهوشی آب🥀می زد از راه مروت، عرق روی تو بود 🥀تخم امید من آن روز برومندی داشت🥀که سویدای دلم خال لب جوی تو بود 🥀همزبانی که غمی از دل من برمی داشت🥀در سراپرده دل چشم سخنگوی تو بود 🥀خال رخسار جهان بود سیه رویی من🥀دل سودازده آن روز که هندوی تو بود 🥀دل کافر به تهیدستی رضوان می سوخت🥀روزگاری که بهشتم گل خودروی تو بود 🥀بود بر خون گل آن روز شرف خاک مرا🥀که دل خونشده ام نافه آهوی تو بود 🥀پرده ای بود به چشم من گستاخ نگاه🥀هیکل شرم و حیایی که به بازوی تو بود 🥀خار در پیرهن شبنم گل بود از رشک🥀تا مرا تکیه گه از خاک سر کوی تو بود 🥀عشرت روی زمین بود سراسر از من🥀تا سرم در خم چوگان تو چون گوی تو بود 🥀تا تو رفتی ز نظر، دیده من شد تاریک🥀صیقل دیده من آینه روی تو بود 🥀دل یوسف هوس حلقه زنجیر تو داشت🥀صائب آن روز که در سلسله موی تو بود 🔸حضرت-صائب تبریزی:«🕊️🌹» 🔹شرح ابیات: 🔰این قطعه شعر زیبا، زمانی را به یاد می‌آورد که قلب من سرشار از عشق و علاقه به شما بود و در برابر خموشی بی‌پایان فریاد می‌زدم.در شب، زیبایی موهای شما و در روز، صورت دلربای شما در نظر من بود.نور چشمان شما همچنان از پیشانی من به طرفی روشن تر می‌ریخت و هیبت خموشی و ابروهای شما، برای من محل اخلاص و تجلیل بود. ✍️اگر مقایسه شخص من با گوهری گرانقیمت آبی شود، من فقیر و خالی از هر چیز در مقابل پهلوان و دارای چربی پهلوی شما بودم.شخصی که من را از خودم و از راه‌های لطف خداوندانه‌اش فرار می‌داد، همواره در بوی شما بود و به هر نفس، به تازگی وبوی آمیز شما محکم می‌شد.در این دلتنگی و غمگینی، در گریز از دیدهای خود و به علت راهنمایی شما، عرق روی شما، روی من شکوهمند می‌درخشید. ✅ در دل من امید بسیار بود که به بهترین شکل، سویدای برتر دلم در حال رشد و پشتیبانی خال لب جوی شما می‌شد.صداقت دل من همواره به چشمان سخنگوی شما گوش داد و سراپرده دل من، تنها تورانده از افکار و احساسات بود.رخسار من تاریک و سیاه بود و رویت با گرهی از مو، هندوی من بود. 👈 قلب من به دلیل نعمت و رحمت خداوند، در خدمت شما و بهشتم پر از گل‌های زیبا و بوی دلنشین خودرو شما بود.خون من با عطر گل‌های گرانقیمت شما، میزبان شرف، عزت، و مقامی بلند بود.در پیشانی ناحیت چشم من، پرده‌ای از گستاخی بود و هذلان و جهل‌هایی که به پایین بازو شما می‌کوبید، مستحکم بود.تا جایی که تکیه‌گاه امنی برای من، از خاک سر کوی شما پر از خار بود.روی زمین به دلیل اراده من بود و پاهایم، تحت تاثیر خم و قدارت چوگان شما، مانند یک گوی بود. 🔑 تا زمانی که پرده‌ای از پیشانی مبهم نظر من جدا شد، زندگی من تاریکی بود و بین باز روی براق شما، شاید شعاعی از روشنایی وجود داشت.دل من، به همراه اشتیاق، در سلسله حلقه‌های شما گیر افتاد و ذاتاً هنوز درگیر وابستگی‌های موی شما بود.🌺🍂🍃🌺🍂🍂🍃🌺🍃🌺🍂🍃🌺🍂🍃🌺🍂🍃🌺🍂🍃