گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

صائب تبریزی:می خلد بیشتر از تیر به دل موی سفید کار شمشیر دو دم می کند ابروی سفید

❈۱❈
می خلد بیشتر از تیر به دل موی سفید کار شمشیر دو دم می کند ابروی سفید
خواب من چون نشود تلخ ز پیری، که مرا می گزد بیشتر از مار سیه، موی سفید
❈۲❈
می کند ماه محرم مه عید خود را به خضاب آن که سیه می کند ابروی سفید
سر برآرد ز گریبان کفن چون خورشید به شبستان لحد هرکه برد روی سفید
❈۳❈
پیر چون زنده دل افتد، ز جوان کمتر نیست می برد زنگ ز دل صبح به گیسوی سفید
این که از چهره به ظاهر سیهی برد مرا کاش می برد سیاهی ز دلم موی سفید
❈۴❈
چون ز جان دست نشوییم، که همچون قلاب دامن مرگ به خود می کشد ابروی سفید
خوشتر از عنبر خام است بهار عنبر نیست هرگز به دل پیر گران موی سفید

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۳۶۵۳

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

ماهرخ
2020-06-25T15:56:27
سلام دوستان مفهوم مصرع دوم این بیت رو میشه بفرماییدپیر چون زنده دل افتد، ز جوان کمتر نیستمی برد زنگ ز دل صبح به گیسوی سفید
nabavar
2020-06-25T20:28:37
گرامی ماهرخپیر چون زنده دل افتد، ز جوان کمتر نیستمی برد زنگ ز دل، صبح به گیسوی سفیدگویا می گوید: با سپیده ی صنح {سپیده ی صبح را به گیسوی سپید تشبیه کرده}غم از دل می رود، هم چنانکه پیرِ زنده دل با موی سپید، چون جوانان شاد است