صائب تبریزی:ترا کسی که به گلگشت بوستان آرد خط مسلمی باغ از خزان آرد
❈۱❈
ترا کسی که به گلگشت بوستان آرد
خط مسلمی باغ از خزان آرد
خدا به آن لب جان بخش بخشد انصافی
که بوسه ای ندهد تا مرا بجان آرد
❈۲❈
چو مشرق از نفسش عالمی شود روشن
حدیث روی تو هرکس که بر زبان آرد
حجاب روی عرقناک یار، نزدیک است
که پیچ و تاب به گوهر ز ریسمان آرد
❈۳❈
نمی کشد ز ره آورد خویشتن خجلت
به یوسف آینه آن کس که ارمغان آرد
یکی است حرف بزرگان، قیاس کن از کوه
که هرچه می شنود بر زبان همان آرد
❈۴❈
به برگ سبز کند یاد باغبان صائب
سخن به اهل سخن هرکه ارمغان آرد
کامنت ها