صائب تبریزی:سمنبران که به لب آبدار چون گهرند به چهره از جگر عاشقان برشته ترند
❈۱❈
سمنبران که به لب آبدار چون گهرند
به چهره از جگر عاشقان برشته ترند
نظر سیاه مگردان به لاله رخساران
که برگریز دل ونوبهار چشم ترند
❈۲❈
به آسیای فلک دانه ای نخواهد ماند
چنین که سنگدلان در شکست یکدیگرند
خبر ز خرده عیب نهان هم دارند
به قدر آنچه ز خود این گروه بیخبرند
❈۳❈
نفس چو صبح نسازند زیر گردون راست
سبکروان که ازین راه دور باخبرند
به روشنایی شمع مزار سوگندست
که مردگان به ازین زندگان بی اثرند
❈۴❈
حضور سوختگان مغتنم شمر صائب
که روشنان جهان چون ستاره سحرند
کامنت ها