گنجینه تاریخ ما

شعر پارسی یا شعر کلاسیک فارسی به شکل امروزی آن بیش از هزار سال قدمت دارد. شعر فارسی بر پایه عروض است و عمداً در قالب های مثنوی، قصیده و غزل س روده شده است. در گنج تاریخ ما به اشعار شاعران نامی ایران زمین به رایگان دسترسی خواهید داشت. همچنین به مرور زمان امکانات مناسبی به این مجموعه اضافه خواهد شد.

صائب تبریزی:به صبر مشکل عالم تمام بگشاید که این کلید به هر قفل راست می آید

❈۱❈
به صبر مشکل عالم تمام بگشاید که این کلید به هر قفل راست می آید
به قسمت ازلی باش از جهان خرسند که آب بحر به آب گهر نیفزاید
❈۲❈
من از کجا وبهشت برین مگر رضوان به درد وداغ تو فردوس را بیاراید
در آن چمن که من از گل گلاب می گیرم ز دور باد صبا پشت دست می خاید
❈۳❈
ز آب تیغ جگرگاه خاک شد سیراب هنوز از شب زلف تو فتنه می زاید
مشو به سنگدلی از سرشک من ایمن که رشته مغز گهر رفته رفته فرساید
❈۴❈
دو چشم دوخته ای برزمین ازین غافل که چرخ راه تو از هر ستاره می پاید
چه تشنه است به خونریز خلق ابرویش که در مصاف دو شمشیر کار فرماید
❈۵❈
نعیم خلد حلال است بر کسی صائب که دست ولب به نعیم جهان نیالاید

فایل صوتی دیوان اشعار غزل شمارهٔ ۳۹۹۱

صوتی یافت نشد!

تصاویر

تصویری یافت نشد!

کامنت ها

ابوالفضل
2023-01-18T09:27:56.2720969
چه تشنه است به خون‌ریز خلق ابرویش/که در مصاف دو شمشیر کار فرماید
رضا از کرمان
2023-02-15T18:18:20.7560872
سلام  سروران گرامی در بیت دوم این غزل نکته‌ای عرفانی اخلاقی وجود داره که لازم دیدم در خصوص آن توضیحاتی را ارایه نمایم همانطور که مستحضرید قدما بر این باور بودند که زمانی یک قطره باران در دل صدف در دریا قرار بگیره تبدیل به مروارید میگرده وشاهد بر این مدعا در ادبیات فارسی فراوان است از جمله سعدی در بوستان در بخش چهارم در باب تواضع این موضوع را آورده انجا که در شعری با مطلع زیر میگه : یکی قطره باران زابری چکید خجل شد چو پهنای دریا بدید تا در چند بیت بعد به این موضوع اشاره میکنه سپهرش به جایی رسانید کار که شد نامور لو لو شاهوار یا در جایی دیگر گفته: سعدی دل روشنت صدف وار  هر قطره که خورد گوهر آورد یا آنجا که حافظ میگه: گریه شام وسحر شکر که ضایع نگشت قطره باران ما گوهر یکدانه شد  یا بگفته سهراب سپهری: قطره‌ای بودم چو رفتم در صدف گوهر شدم تا گرفتم خلوتی تاریک ،روشن‌تر شدم یا در جایی دیگر از صائب : عشق را باهر دلی نسبت به قدر جوهر است قطره بر گل شبنم ودر قعر دریا گوهرست یا طغرای مشهدی میگه: در صدف در شیوه همت نژادی کم مباش  قطره ای گر می‌ستانی، در عوض گوهر بده یا شاهدی از مولانا: چون قطره از وطن خویش رفت وباز آمد مصادف صدف او گشت و شد یکی گوهر  حالا بااین باور جناب صائب تبریزی به این نکته اشاره میکنه که ظواهر دنیوی ومال ومنال ومکنت دنیا چیزی به ارزش واقعی شما که همانا روح خدایی شماست ودر صدف سینه واندرون شما قرار داره نمی‌افزاید پس به مقدرات وقسمت الهی راضی باش وحریص دنیا نگرد وهمچنین عماد الدین نسیمی گفته آدمی را معرفت باید نه جامه از حریر در صدف بنگر که اوراسینه،پر از گوهر است نکته دیگر اینکه با اینکه صدف در دل بحر قرار گرفته فقط قطره باران قابلیت گوهر شدن رادارد اگر نه دریا مملو از قطرات آبه  ودر اینجا خواجوی کرمانی میگه: از هزاران دل یکی را باشد استعداد عشق تا نگویی در صدف هر قطره‌ای گوهر شود باز از صائب  گرچه همخانه دریای گرامی گهرم  چون صدف دانه روزی ز سحاب است مرا  پس با این تعابیر وظیفه هر فرد محافظت از گوهر درونی خودشه  واین فرصتی است که فقط در طول حیات دنیوی وجود داره و حافظ میگه: زمان خوشدلی دریاب دریاب  که دایم در صدف گوهر نباشد ومولانا میگه: در خاک میامیز که تو گوهرپاکی در سرکه میامیز که تو شکر وشیری و  در پایان عرایضم به امید اینکه همه از گوهرهای خدادای درونمان منتفع باشیم این بیت فردوسی رو به دست اندرکاران سایت تاریخ ما تقدیم میکنم: به جای درم زر وگوهر دهیم سپاسی ز تاریخ ما بر سر نهیم   در پناه حق شاد وسربلند باشید