صائب تبریزی:وقت است نوبهار در عیش وا کند باغ از شکوفه خنده دندان نما کند
❈۱❈
وقت است نوبهار در عیش وا کند
باغ از شکوفه خنده دندان نما کند
جامی به گردش آر که این کهنه آسیا
وقت است استخوان مرا توتیا کنند
❈۲❈
امروز چون حباب درین بحر آبگون
دولت در آن سرست که کسب هوا کند
گر بگذرد به غنچه پیکان نسیم صبح
بی اختیار لب به شکر خنده وا کند
❈۳❈
خونش بود به فتوی پیر مغان حلال
در نو بهار هرکه صبوحی قضاکند
ابری که نرم کرد دل سنگ خاره را
کی توبه مرا به درستی رها کند
❈۴❈
صائب به غیر روی عرقناک یار نیست
ابر تری که آینه دل جلا کند
کامنت ها