صائب تبریزی:صد گل به باد رفت و گلابی ندید کس صد تاک خشک گشت و شرابی ندید کس

معنی بی 2 : سختی را تحمل کن ؛زیرا روزگار آسایشی برای ما ندارد . ساغر سپهر : اضافه تشبیهی / ساغر : پیاله شراب بیت 6 : حرفی است این که خضر ...این که خضر نبی به آب حیات رسیده ، تنها حرف است و داستان است و گرنه کسی از این روزگار ظالم اندکی آب هم ندیده است . چرخ استعاره از روزگار / دل سیه : ظالم دم آب :جرعه ای از آب ، اندکی آبدر بیت بعدی شب کوتاه زندگی اضافه تشبیهی است بیت آخر : مست و بیخود : عاشق / ساقی : معشوق / شراب : عشق. صائب می گوید به هر جا نگاه می کنم عاشق هست هرچند که معشوقه ای و عشقی وجود ندارد .

شاعر در بیت « از دانش آنچه داد کم رزق می نهد » اشاره به این داردکه روزگار به هر کس که علم و دانش می دهد ، رزق و روزی او را کم می کند . در مصرع دوم می گوید هیچ کس مانند روزگار حساب و کتابش درست نیست . در مصرع «زین چرخ دل سیه ، دم آبی ندید کس » منظور از دم آب : جرعه ای آب است .صائب در این شعر می خواهد بگوید از روزگار هیچ کس آسایشی ندیده است .

یکی از ویژگی های شعر صائب داشتن نکته های اخلاقی و اجتماعی است .

بیت ششم شعر اشاره به سبک بودن عمر داشته و می توان این بیت را هم محتوا با بیت زیر از حافظ دانست: بنشین بر لب جوی و گذر عمر ببینکاین اشارت به جهان گذران ما را بس

چه زخم ها که بر دلم رفت و طبیبی ندید کسلبم به جام خشک شد و شرابی ندید کسهمه عمرم به مستی و بی خودی گذشتهر چند که ساقی و شرابی ندید کس