صائب تبریزی:در نمود نقش‌ها بی‌اختیار افتاده‌ام مهره مومم به دست روزگار افتاده‌ام

هم به عالم ز اهل عالم بر کنار افتاده امچون امام سبحه بیرون از شمار افتاده امریزم از وصف رخت گل را شرر در پیرهنآتش رشکم به جان نوبهار افتاده اممی فشانم بال و در بند رهایی نیستمطایر شوقم به دام انتظار افتاده امکار و بار موج با بحر است، خود داری مجودر شکست خویشتن بی اختیار افتاده امسر به سر میناست اجزایم، چو کوه، اما هنوزبر نمی خیزم ز بس سنگین خمار افتاده امهر شکست استخوانم خنده ای دندان نماستراز غم را بخیه ای بر روی کار افتاده امهم ز من طرز آشنای عشق بازان گشته ایهم ز تو عاشق کُشان را راز دار افتاده امتا زمستی می زنی بر تربت اغیار گلخوشتن را همچو آتش در مزار افتاده امیک جهان معنی تنومندست از پهلوی منچون قلم هر چند در ظاهر نزار افتاده امجان به غم می بازم و می نالم از جور سپهروه که بد نقشم و هم بد قمار افتاده امکشتی بی ناخدایم، سرگذشت من مپرساز شکست خویش بر دریا کنار افتاده امناتوانی محو غم کرده است اجزای مرادر پٓرند ناله نقش زر نگار افتاده امرفته از خمیازه ام بر باد ناموس چمنچاک اندر خرقهء صبح بهار افتاده اماز روانی های طبعم تشنه ء خون است دهرآبم آب، اما تو گویی خوشگوار افتاده اماین جواب آن غزل، غالب، که صائب گفته استدر نمود نقش ها بی اختیار افتاده اماز غالب دهلوی

اون جوهری نباید گوهری باشه ؟ واج آرایی حرف گ بوجود میاد