صائب تبریزی:همت بلند نام شد از طبع سرکشم گوگرد احمر خس و خارست آتشم
❈۱❈
همت بلند نام شد از طبع سرکشم
گوگرد احمر خس و خارست آتشم
با آن که سنگ را به نظر لعل می کنم
از خاک تیره است چو خورشید مفرشم
❈۲❈
در قبضه تصرف گردون کج نهاد
از راست خانگی چو کمان در کشاکشم
اندیشه از سیاهی لشکر چرا کنم؟
چون آفتاب مشرق تیرست ترکشم
❈۳❈
از سوختن چگونه گریزم، که چون سپند
برآسمان اگر شده ام رزق آتشم
دارم چو موج تنگ در آغوش بحر را
وز جوش اشتیاق همان در کشاکشم
❈۴❈
صائب چرا به رشته مریم برم پناه؟
شیرازه گیر نیست حواس مشوشم
کامنت ها