صائب تبریزی:به ساغر نقل کرد از خم شراب آهسته آهسته برآمد از پس کوه آفتاب آهسته آهسته

عمردرگذرهست آهسته آهستهخوشی هم درگذرهست آهسته آهسته

آهسته آهسته...! مرا با خویش خواهد برد غم آهسته آهسته شب شیطانی و نفس و ستم آهسته آهسته تو ای آیینه در آیینه در آیینه نورانی شبی بگذار بر چشمم قدم آهسته آهسته بگو امشب کدامین سمت و سو آیینه می پاشی که بر جا پای تو بوسه زنم آهسته آهسته چنان می سوزم از خال سیاه روی مه پوشت که خالی مانده یادم از خودم آهسته آهسته بیا یک شب فقط یک شب تماشا کن مرا وقتیکه می گریم به نامت دم به دم آهسته آهسته زمین در انتظارت گرد خود از درد می پیچد زمان افتاد گویی از قدم آهسته آهسته مرا با خویش خواهی برد، می دانم و الا من کنار یاد تو جان می دهم آهسته آهسته تمام آسمان را بسته می بینم دری بگشای! که دارم از خودم دل می کنم آهسته آهسته...!سید محمدعلی رضازاده (عاصی)، فریدونکنار

آهسته آهستهشبی آخر ز کوی تو روم آهسته آهستهغم عشقت ولی باخود برم آهسته آهستهنمیدانی تواحوالم تویی که خفته ای خفتهچه سودایی شبانگاهان دهم آهسته آهستهمثال شمع میسوزددلم یک ذره یک ذرهفدای توزسرتاپاشوم آهسته آهستهقدم نه روی مژگانم ولی پیوسته پیوستهسرم راجای پای تونهم آهسته آهستهندارم تاب هجرانت بیاپیش من خستهبه زلفت شانه بامژگان زنم آهسته آهستهبه بالینم بیاامشب بیادراین شب آخربه موهایت نوازش کن تنم آهسته آهستهتوحتی لحظه ای جانانرفتی ازخیال منکسی که رفته ازیادت منم آهسته آهستهبرای مقدمت جانم بودیک تحفه ناچیزبیاجانم بگیراما صنم آهسته آهستهکورش

شبی آیم به سویت ای نگار آهسته آهسته شب دور از غم این روزگار آهسته آهسته توی شادخت شعر حافظ و سعدی شیرازی بخوانم تا سحر از تو نگار آهسته آهسته دم صبح گر ببینم یک نظر زیبایی رویت فدای تو شوم سر تا به پای آهسته آهسته به روی ماه تو دل دادن است یک تحفه ناچیزبیا جانم بگیر ، أما نگار آهسته آهسته (آرین نذیری)

مسئول محترم سایت گرانمایه تاریخ ما،چرا هر نظری رو زیر شعر ارزشمند صائب اضافه میکنید و میپذیرید؟بعضی از شعرهای آقایان معر هم نیست .....

با سلام در بیت معروف این غزل در یک نسخه قدیمی از اشعار صائب اینطور بودسرایی را که صاحب نیست وی را ، نیست معمارشدل بی عشق می گردد خراب ، آهسته آهسته به نظرم این ضبط با توجه به زبان غزل‌های هندی ، بهتر آمد. کمااینکه معمار بودن ویرانی هم زیباست...

نمایان‌گشتی‌از پشتِ نقاب‌آهسته‌آهسته و دریای‌خیالی‌شد سراب‌آهسته‌آهسته   نسیمی‌می‌برد ابر به زیر نور مه بینی شود کوه دروغینت حباب آهسته آهسته مهر_أبی