صائب تبریزی:ای شمع طور از آتش حسنت زبانه‌ای عالم به دور زلف تو زنجیرخانه‌ای
❈۱❈
ای شمع طور از آتش حسنت زبانه‌ای
عالم به دور زلف تو زنجیرخانه‌ای
شد سبز و خوشه کرد و به خرمن کشید رخت
زین بیشتر چگونه کند سعی، دانه‌ای؟
❈۲❈
از هر ستاره چشم بدی در کمین ماست
با صدهزار تیر چه سازد نشانه‌ای؟
چون سر برون برد به سلامت سپند ما؟
زین بحر آتشین که ندارد کرانه‌ای
❈۳❈
چون باد صبح رزق من از بوی گل بود
مرغ قفس نیم که بسازم به دانه‌ای
عاشق کسی بود که درین دشت آتشین
پروانه‌وار خوش نکند آشیانه‌ای
❈۴❈
ناف مرا به نغمهٔ عشرت بریده‌اند
چون نی نمی‌زنم نفس بی‌ترانه‌ای
صائب فسرده‌ایم، بیا در میان فکن
از قول مولوی غزل عاشقانه‌ای
کامنت ها