صائب تبریزی:شد سخن در روزگار ما چنان کاسد که خلق در شنیدن بر سخنور من احسان نهند!

مصراع دوم باید بدین صورت، اصلاح گردد: در شنیدن، بر سخن‌ور، «منّتِ» احسان نهند.شد سخن، در روزگار ما، چنان کاسد که خلق / در شنیدن، بر سخن‌ور، «منّتِ احسان» نهند.این سخن، صائب، ناله‌ی همیشگی تاریخ است. وقتی که می‌خواهند به سخنی گوش کنند، برای سخن‌ور، منّت هم می‌گذارند. مظفر محمدی الموتی.