سایه:دیرست گالیا ! در گوش ِ من فسانه ی دلدادگی مخوان
❈۱❈
دیرست گالیا !
در گوش ِ من فسانه ی دلدادگی مخوان
دیگر ز من ترانه ی شوریدگی مخواه
دیرست ، گالیا ! به ره افتاد کاروان
❈۲❈
عشق ِ من و تو ... آه
این هم حکایتی ست
اما درین زمانه که درمانده ، هر کسی
از بهر ِ نان ِ شب
❈۳❈
دیگر برای عشق و حکایت مجال نیست
شاد و شکفته در شب ِ جشن ِ تولدت
تو بیست شمع خواهی افروخت تابناک
امشب هزار دختر ِ همسال ِ تو ، ولی
❈۴❈
خوابیده اند گرسنه و لخت روی خاک
زیباست رقص ِ ناز ِ سرانگشت های تو
بر پرده های ساز
اما هزار دختر ِ بافنده این زمان
❈۵❈
با چرک و خون ِ زخم ِ سرانگشت هایشان
جان میکنند در قفس ِ تنگ ِ کارگاه
از بهر ِ دستمزد ِ حقیری که بیشت از آن
پرتاب می کنی تو به دامان ِ یک گدا
❈۶❈
وین فرش ِ هفت رنگ که پامال ِ رقص ِ توست
از خون و زندگانی ِ انسان گرفته رنگ
در تار و پود ِ هر خط و خالش هزار رنج
در آب و رنگ ِ هر گل و برگش هزار ننگ
❈۷❈
اینجا به خاک خفته هزار آرزوی پاک
اینجا به باد رفته هزار آتش ِ جوان
دست ِ هزار کودک ِ شیرین ِ بی گناه
چشم ِ هزار دختر ِ بیمار ِ ناتوان
❈۸❈
دیرست ، گالیا !
هنگام بوسه و غزل عاشقانه نیست
هر چیز رنگ ِ آتش و خون دارد این زمان
هنگامه ی رهایی لب ها و دست هاست
❈۹❈
عصیان ِ زندگی ست
در روی من مخند !
شیرینی ِ نگاه ِ تو بر من حرام باد !
بر من حرام باد ازین پس شراب و عشق !
❈۱۰❈
بر من حرام باد تپش های قلب ِ شاد !
یاران ِ من به بند
در دخمه های تیره و نمناک ِ باغ ِ شاه
در عزلت ِ تب آور ِ تبعیدگاه ِ خارک
❈۱۱❈
در هر کنار و گوشه ی این دوزخ ِ سیاه
زودست ، گالیا !
در گوش ِ من فسانه ی دلدادگی مخوان !
اکنون ز من ترانه ی شوریدگی مخواه !
❈۱۲❈
زودست ، گالیا ! نرسیده ست کاروان ...
روزی که بازوان ِ بلورین ِ صبحدم
برداشت تیغ و پرده ی تاریک ِ شب شکافت
روزی که آفتاب
❈۱۳❈
از هر دریچه تافت
روزی که گونه و لب یاران ِ هم نبرد
رنگ ِ نشاط و خنده ی گم گشته بازیافت
من نیز بازخوام گردید آن زمان
❈۱۴❈
سوی ترانه ها و غزل ها و بوسه ها
سوی بهارهای دل انگیز ِ گل افشان
سوی ِ تو
عشق ِ تو !
کامنت ها