سایه:ما از نژاد ی آتش بودیم همزاد ِ آفتاب ِ بلند اما
❈۱❈
ما از نژاد ی آتش بودیم
همزاد ِ آفتاب ِ بلند اما
با سرنوشت ِ تیره ی خاکستر
عمری میان کوره ی بیداد سوختیم
❈۲❈
او چون شراره رفت
من با شکیب ِ خاکستر ماندم
کیوان ستاره شد
تا بر فراز ِ این شب ِ غمناک
❈۳❈
امید ِ روشنی را
با ما نگاه دارد
کیوان ستاره شد
تا شب گرفتگان
❈۴❈
راه ِ سپیده را بشناسند
کیوان ستاره شد
که بگوید
آتش
❈۵❈
آنگاه آتش است
کز اندرون ِ خویش بسوزد
وین شام ِ تیره را بفروزد
من در تمام ِ این شب ِ یلدا
❈۶❈
دست ِ امید ِ خسته ی خود را
در دست های روشن ِ او می گذاشتم
من در تمام ِ این شب ِ یلدا
ایمان ِ آفتابی ِ خود را
❈۷❈
از پرتو ِ ستاره ی او گرم داشتم
کیوان ستاره بود
با نور زندگانی می کرد
با نور در گذشت
❈۸❈
او در میان ِ مردمک ِ چشم ِ ما نشست
تا این ودیعه را
روزی به صبحدم بسپاریم
کامنت ها