سایه:رخسار ِ ماه بین که چه زیبا و روشن است پاکیزه رو چو مریم ِ پاکیزه دامن است
❈۱❈
رخسار ِ ماه بین که چه زیبا و روشن است
پاکیزه رو چو مریم ِ پاکیزه دامن است
خوابیده ماه ِ غمزده ، بر تخت ِ آسمان
بیمار و شرمناک ، مگر مریم ِ من است !
❈۲❈
سیمینه تن نهفته به نیلوفری پرند
چون مریم ِ سپید که آبیش بر تن است
رخسار ِ مریم است مه ِ مانده زیر ِ ابر
کان زلف ِ تابدار بر آن سایه افگن است
❈۳❈
دامان ِ مریم است تو گویی و اشک ِ من
مهتاب را که خوشه ی پروین به دامن است
پیشانی ِ برآمده ی مریم است ماه ؟
یا آن بلور سینه و آن عاج گردن است ؟
❈۴❈
رخسار ِ مریم است و به پاکی و روشنی
آیینه ی جمال نمای ِ دل من است !
کامنت ها