سایه:آن شب که بوی زلف ِ تو با بوسه ی نسیم مستانه سر به سینه ی مهتاب می گذاشت
❈۱❈
آن شب که بوی زلف ِ تو با بوسه ی نسیم
مستانه سر به سینه ی مهتاب می گذاشت
با خنده ای که روی لبت رنگ می نهفت
چشم ِ تو زیر ِ سایه ی مژگان چه ناز داشت !
❈۲❈
در باغ ِ دل شکفت گل ِ تازه ی امید
کز چشمه ی نگاه ِ تو باران ِ مهر ریخت
پیچید بوی زلف ِ تو در باغ ِ جان ِ من
پروانه شد خیالم و با بوی گل گریخت
❈۳❈
... آنجا که می چکید ز چشم سیاه ِ شب
بر گونه ی سپید ِ سحر و اشک ِ واپسین
وز پرتو ِ شراب ِ شفق بر جبین ِ روز
گل می نمود مستی ِ خندان ِ آتشین
❈۴❈
آنجا که می شکفت گل ِ زرد ِ آفتاب
بر روی آبگینه ی دریاچه ی کبود
وز لرزه های بوسه ی پروانگان ِ باد
می ریخت برگ و بازگل ِ نو شکفته بود
❈۵❈
آنجا که می غنود چمنزار ِ سبزپوش
در بستر ِ شکوفه ی زرین ِ آفتاب
وز چنگ ِ باد و بوسه ی پروانگان ِ مست
دامان ِ کوه بود چو گیسو به پیچ و تاب
❈۶❈
آنجا که مهر ِ کوه نشین مست و سرگران
بر می گرفت از ره ِ شب دامن ِ نگاه
در پرنیان ِ نازک ِ مهتاب می شکفت
نیلوفر ِ شب از دل ِ استخر ِ شامگاه
❈۷❈
آنجا که می چکید سرشک ِ ستاره ها
بر چهر ِ نیلگون گل ِ شبتاب ِ آسمان
در جست و جوی شبنم لغزنده ی شهاب
مهتاب می کشید به رخسار ِ گل زبان ...
❈۸❈
در پرتو ِ نگاه ِ خوشت ، شبرو ِ خیال
راه ِ بهشت ِ گم شده ی آرزو گرفت
چون سایه ی امید که دنبال ِ آرزوست
دل نیز بال و. پر زد و دنبال ِ او گرفت
❈۹❈
آوخ ! که در نگاه ِ تو آن نوشخند ِ مهر
چون کوکب ِ سحر بدئرخشید و جان سپرد
خاموش شد ستاره ی بخت ِ سپید ِ من
وز نو امید ِ غمزده در سینه ام فسرد
❈۱۰❈
برگشتم از تو هم که در آن چشم ِ خودپسند
آن مهر ِ دلنواز دمی بیشتر نزیست
برگشتم و درون ِ دل ِ بی امید ِ من
بر گور ِ عشق ِ گم شده یاد ِ تو می نگریست !
کامنت ها